“სიტყვებს სხვა დანარჩენის მსგავსად, თავისი "რა", თავისი "როგორ" და თავისი "რატომ" გააჩნიათ. ერთნი მედიდურად იბღინძებიან, კუდს ყავარზე დებენ, ცდილობენ მნიშვენლოვანნი გამოჩნდნენ, თავი ისე წარმოადგინონ, აქაოდა, დიადი მიზნებისთვის ვართ გაკუთვნილნიო,მაგრამ საქმე საქმეზე რომ მიდგება, თურმე ნიავის ერთ წამოქროლვადაც არ ღირებულან, ფრთის ოდნავ შერხევაც არ შესძლებიათ, აგერ სხვები კი- ჩვეულებრივნი, ყოველდღიურნი,ფართოდ და საყოველთაოდ ხმარებულნი დროთა განმავლობაში იმგვარ შედეგებს მოიყოლებენ, ვერავინ რომ ვერ წარმოიდგენდა და, მართალია, საამისოდ არ გაჩენილან, მაგრამ მთელ ქვეყნიერებას შეაზანზარებენ."
"კაენი" ჟოზე სარამაგუ”