“روح من درجهت تازه ی اشیا جاری است.
روح من کم سال است.
روح من گاهی از شوق سرفه اش میگیرد.
روح من بیکار است:
قطره های باران را،درز آجرها را،میشمارد.
روح من گاهی مثل یک سنگ سر راه،حقیقت دارد”