“ეს იყო დღე.
ჯერ სხვა - ნამგლებიანი და უროებიანი ქვეყანა ვართ, ქართული ჩაი ჯერ კიდევ სურნელოვანი და საამაყო სასმელია, აფხაზი, ოსი და ქართველი ერთად უხლართავენ სამ გოლს ინგლისელებს, ისინი კიდევ მაინც მღერიან... Liverpool, you will never walk alone... ევროპაში მე ბევრჯერ მინახავს სახიფათოდ ტლუ და მთვრალი ინგლისელი ფანი და დიდი ვერაფერი სანახაობაა, ოღონდ მაშინ თაზოს მამა პირველად ხედავს ცოცხალ ინგლისელებს, რომლებიც უცხო მხარეში თქეშის ქვეშ გაპარტახებულ თავიანთ წითელფორმიან გუნდს კი არ აგინებენ, უმღერიან და შენ მარტო არა ხარ, არასდროს იქნებიო! - ეფერებიან... და ლივერპული დღემდე არ არის მარტო, დღემდე ეგრე მოდიან... სიმღერ-სიმღერით...”