“«Νομίζω, Ουώτσον, ότι μπορώ να φτάσω στο σημείο να ισχυριστώ ότι δεν έζησα και τελείως μάταια», σχολίασε.

«Αν ήταν να έκλεινε απόψε ο προσωπικός μου φάκελος, θα ήμουν σε θέση να τον αξιολογήσω με ήσυχη συνείδηση. Για μένα ο αέρας του Λονδίνου είναι ο πιο γλυκός.

Ασχολήθηκα με υποθέσεις που ξεπερνούν τις χίλιες και δεν έχω την αίσθηση ότι χρησιμοποίησα ποτέ τις δυνάμεις μου στο πλευρό της λάθος μεριάς. Τελευταία, έχω νιώσει τον πειρασμό να ασχοληθώ με τα προβλήματα που μας παρουσιάζει η φύση, αντί με εκείνα τα λιγότερο σημαντικά για τα οποία υπεύθυνη είναι η προσποίηση της κοινωνίας μας.

Τα απομνημονεύματά σου Ουώτσον, θα φτάσουν στο τέλος τους την ημέρα που θα στέψω τη σταδιοδρομία μου με τη σύλληψη ή την εξόντωση του πλέον επικίνδυνου και ικανού εγκληματία της Ευρώπης.»”