“Δουλειά, δουλειά. Το μόνο που ξέρω να κάνω. Πρέπει να είμαι αξιολύπητη που σιχαίνομαι τις διακοπές. Τι υπεύθυνο άτομο που είσαι! μου λένε. Να πάνε στο διάολο. Αναζητώ ευθύνες γιατί δεν μπορώ να είμαι υπεύθυνη για τον εαυτό μου. Είναι φορές που σκέφτομαι πως δεν αξίζω να'μαι μητέρα. Είναι φορές που σκέφτομαι πως έκανα παιδί για να μην πέσω απ'το παράθυρο. Είναι φορές που σκέφτομαι πως η αρρώστια εμένα έπρεπε να βρει. Είναι φορές που σκέφτομαι ότι με παίρνουν άγρια. Όσες ξέρουν τι θέλουν, δεν θελούν ποτέ κάτι ενδιαφέρον.”