“უეცრად კედლები შეინძრა და ეს რხევები მუსიკის ნიაღვრად იქცა. ორღანზე უკრავდნენ. მაღალი ბგერები საამური მოსასმენი მეჩვენა, დაბლებზე მთელი ჩემი სხეული შექანდა, სასიამოვნო და მსუყე მუსიკამ მთელი ნაგებობა მოიცვა. ერთ წამში ყველაფერი მოვიაზრე: ღმერთი აქ იყო. ის გახლდათ ყველგან - ჩვენ გარშემო, ჩვენ ზემოთაც. ღმერთი იყო სიო, რომელიც უბერავდა და მღეროდა; ჰაერი ეკლესიის თაღებსა და გუმბათს რომ ავსებდა; სინთალე, ვიტრაჟებს რომ ფერავდა, ბრდღვიალებდა და ელვარებდა; ნიავი, საკმევლის სურნელს რომ აფრქვევდა! ღმერთი იყო თაფლის სანთელი, შროშანების სიტკბოება!”