“ფული ღარიბ ქვეყანა­ში და ფული მდიდარ ქევყანაში – ორი სხვადასხვა ცნებაა. ფული მდიდარ ქვეყანაში არის ფასიანი ქაღალდი, რომლითაც თქვენ ბაზარში საქონელს ყიდულობთ; იქ თქვენ უბრალოდ მყიდველი ხართ, იქ მილიონერიც კი მყიდველია. მას შეუძლია შეიძინოს ბევრი ან ცოტა საქონელი, მაგრამ ის მაინც ერთ-ერთ რიგით მუშტრად რჩება და მეტი არაფერი. მაგრამ ღარიბ ქვეყანაში? ასეთ ქვეყანაში ფული არის მშვენიერი, თავბრუდამხვევი, მათრობელა, მარადიულ ყვავილებგამოსხმული ღობე, რომლითაც თქვენ ყველასგან იზოლირებული ხართ. ამ ცოცხალი ღობის იქით ვერ ხედავთ საშინელ სიღატაკეს, სიბინძურეს, ვერ გრძნობთ მის სიმყრალეს, არ გესმით ხალხის გულებიდან ამომავალი ხმები.
თუმცა, იმავდროულად თქვენ იცით, რომ ეს ყველაფერი არსებობს და გრძნობთ სიხარულსა და სიამაყეს: თქვენ ხომ ასე საიმედოდ ხართ დაცული. თქვენ გაქვთ ფული, მაშასადამე, თქვენ გაქვთ ფრთები. თქვენ ხართ სამოთხის ჩიტი, რომელიც აღტაცებას იწვევს. შეგიძლიათ, წარმოიდგინოთ, რომ ჰოლანდიაში ხალხი მდიდარი თანამემამულის დასათვალიერებლად შეიკრიბოს იმის გამო, რომ მას ახლოდან შეხედოს?! შვედეთში ან ავსტრალიაში? ჩვენთან კი ასე ხდე­ბა: თუ თავადი ან მილი”