“Արևը դուրս եկավ արշա լույսի ոսկե դարբնոցից։ Կարծես ականատես էի լինում արարչագործությանը, որովհետև արշալույսին մարդ դեմ հանդիման է գալիս տիեզերքի սկզբնավորության խորհրդավոր դրամային։ Արևաշողեր խաղ էին անում մայրուղու վրա՝ խոշորացնելով քարերն ու փոշու հատիկները, գետի սառնորակ ջրերի վրա, անտառապատ զառիթափներով վեր ու վար ասես, հազար լուսարձակներ էին ուղղվել երկրին, որ պիտի նվաճեր արևը։ Եվ երկիրը պատասխանեց արևի ջերմ ողջագուրանքին ժպտալով ճափեզրի սեպ աստիճանահարթությունների վրա մշակված քաղցր եգիպտացորենի սպիտակ ատամներով։”