“اینک آسایشِ روشن، نه تب نه ضعف، روی بستر یا روی چمن.
اینک یار، نه حادّ نه سُست. یار.
اینک دلدار، نه جفاجو نه جفاکش. دلدار.
دنیا و هوا، بی‌هواخواه. زندگی
ــــ پس همین بود؟
ــــ و رویا خنک شده‌ست.”