“حمید به‌حیاط آمد و به‌خنده گفت:
«هر که بامش بیش، برفش بیشتر.»
مشهدی گفت: «اولا که هر رویش کم، کارش بیشتر. ثانیاً هر که بی‌بامتر، برفش بیشتر. این گداهه رو دیدی سر کوچه می‌خوابه و بام هم نداره؟ هر چی برفه سر اون خراب می‌شه. همه دارند می‌آرند توی کوچه.»”