“. Јас немам дом, Марла. Дома е само момент, само миг за мене. Краток. Кога ќе погледнам во нечии очи и тие ме гледаат за возврат. Кога пијам зелен чај, како оној донесен од патувањето. Како вртење во круг. Или возење во стара дупла од ЈСП. Дома е кога врне дожд и преде мачка во исто време. Или додека возам велосипед. Кога зјапам во пламенче. Јас немам дом. Постојано место на живеење. Тоа се моменти на кои се навраќам или ги измислувам. Дома не е константа за мене, Марла. Не како што е тоа за вас, другите.”