“راست است این سخنان:
من چنان آینه وار
در نظرگاه تو استادم پاک،
که چو رفتی ز برم
چیزی از ماحصل عشق تو بر جای نماند
در خیال و نظرم
غیر اندوهی در دل، غیر نامی به زبان،
جز خطوط گم و ناپیدایی
در رسوب غم روزان و شبان...”