“இங்கே முப்பத்தைந்து வயசுக்குள் அவனவன் கழுத்தில் துளசிமணி மாலையைப் போட்டுக் கொண்டு இந்த உலகத்தை மறந்து பரலோக சிந்தனையில் ஈடுபடுகிறான். நம் கிராமம் இருக்கிற நிலையைப் பார்த்தாயில்லையா? வாழவேண்டிய நாளெல்லாம் வாழத் தெரியாமல், அங்கங்கே போய் நாலு விஷயங்களைப் பார்க்காமல், அநுபவிக்கவும் தெரியாமல் கிடக்கிறாங்களே; இவர்கள் பரலோகத்தில் போய் என்ன சாதித்துவிடப் போகிறார்கள், சொல்! அங்கேயும் பேய் பிசாசுக்கு பயந்து நடுங்குவார்கள்போல் இருக்கிறது. ஏன், நரகந்தான் கிட்டும், இந்த மாதிரி ஆசாமிகளுக்கு! நீயே சொல்; இப்படி வேலைவெட்டியின்றிச் சோம்பித்திரியும் பயங்கொள்ளிகளுக்குச் சொர்க்கத்தில் இடங்கிடைக்குமா? ஆண்டவன் அப்படி அனுக்கிரகம் செய்வாரா?”