“หญิงสาวเลื่อนสายตาไป ลอบมองสรุจที่กำลังประคบข้อเท้าให้ญาติผู้น้อง มือใหญ่นั้นอ่อนโยน
น่าแปลกที่เจอกันเพียงช่วงเวลาสั้นๆ แต่เธอกลับเชื่อหมดใจว่า...มือนั้น...จะดูแลพรชีวาได้อย่างดี
แต่ ‘ใจ’ ของเขาล่ะ...จะ ‘กว้าง’ พอหรือไม่นะ”