“باید مواظب بود.من شبها شعر میخوانم.هنوز ننوشته ام.خواهم نوشت.من نقاشی می کنم.شعر میخوانم و یکتایی را می بینم.و گاه در خانه غذا می پزم و ظرف میشویم و انگشت خودم را می برم.آدم چه دیر می فهمد.من چه دیر فهمیدم که انسان یعنی عجالتا.ایران مادرهای خوب دارد و غذاهای خوشمزه و روشنفکران بد و دشتهای دلپذیر.”