“چرا باید فقط آن ادیانی که تا به حال ساخته شده‌اند از مزایای شرط‌بندی پاسکال بهره‌مند شوند؟ اگر پاسکال ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح زندگی می‌کرد باز هم این شرط‌بندی را ابداع می‌کرد، ولی این بار این مسیحیت نبود که از آن دفاع می‌کرد. کسی هم نمی‌تواند به دلیل عدم‌وجود شاهد و گواه بر بلیتونیسم با آن مخالفت کند. چون فرضیه آغازین شرط‌بندی پاسکال این است که آموزه مورد نظر -مسیحیت، یهودیت یا بلیتونیسم- فاقد شواهد کافی و لازم برای ایمان آوردن به آن باشد.

هنگامی که متوجه می‌شوید شرط‌بندی پاسکال نه‌تنها از مسیحیت و نه‌تنها از همه ادیان رسمی، بلکه از همه ادیانی حمایت می‌کند که به بهشت و جهنم اعتقاد دارند، بازی به پایان می‌رسد. ادیان بی‌شماری از این دست وجود دارند. شما کدام دین را انتخاب می‌کنید؟ هر یک از آن‌ها را که انتخاب کنید این احتمال که بهترین راه را انتخاب کرده باشید پنجاه-پنجاه (یعنی یک از دو) نیست، یک در بی‌نهایت است: این دین در مقابل همه ادیان بی‌شمار احتمالی دیگری قرار می‌گیرد که بهشت و جهنم را قبول دارند.”