“Για τον Φρόιντ, ο έρωτας είναι ουσιαστικά ένας φαντασιακό φαινόμενο που ανήκει στη σφαίρα του ναρκισσισμού: Αναλώνεται ανάμεσα στις απατηλές αντανακλάσεις του καθρέφτη. Δεν αγαπάμε το αγαπημένο πρόσωπο γι’ αυτό που είναι, αλλά μόνο γι’ αυτό που φανταζόμαστε πως είναι ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, για το ιδανικό του εαυτού μας που αυτό (το αγαπημένο πρόσωπο) αντανακλά. Αγαπώ από σένα το ιδεώδες Εγώ μου, τον τρόπο με τον οποίο το βλέμμα σου με κοιτάει και με καθιστά αγαπητό.”