“از دست دادن ایمان نیز مانند خود ایمان غالبا بر اثر جوشش الهام و یک فروغ ناگهانی است. عقل در این کار دستی ندارد؛ اندک چیزی کفایت می‌کند: مثلا یک حرف، یک سکوت، یا یک بانگ ناقوس. شخص راه می‌رود و با خیال خود دمساز است و هیچ انتظاری ندارد. ناگهان همه‌چیز فرو می‌ریزد. انسان خود را میان ویرانه‌ها محصور می‌بیند. تنها است. دیگر ایمان ندارد.”