“کریستف دید که زندگی نبردی بی‌آشتی و بی‌امان است که در آن کسی که می‌خواهد مردی شود که شایسته‌ی این نام باشد باید پیوسته با لشکرهای دشمن نامرئی بجنگد: با نیروهای کشنده‌ی طبیعت، با آرزوهای آلوده، با اندیشه‌های تیره که انسان را خائنانه به جائی می‌کشانند که خود را پست و معدوم سازد.”