“Ён звяртауся цяпер да ракі, як роуны да роунага. Цяпер перад абодвума была вечнасць. Косці стануць зямлёй, і вирастуць дрєви, і пацякуть з іх кроплі дажджу. Проста туды, у раку. І ён стане ракою, а рака - ім. І нават самы мудры, нават Бог, іх не адрозніць.

Бо тады я усё адно не змагу гасіць па чарзе зорныя светы: адзін за другім.”