Natitigan Ko Mukha Ng Pagdurusa

(Tula)

natitigan ko

mga mukha ng pagdurusa

nakaukit sa mga bangketa

ng sanga-sangang mga kalsada

nakapaskel sa dibdib ng mga eskinita

naghilera sa balikat ng canal de la reina

sa kalunsuran ng mga pangamba.

nakapinta rin ang mga iyon

sa naninilaw na damuhan

nakatulala sa mga pilapil at pinitak

ng kabukirang di sibulan ng pag-asa.

natitigan ko

mga mukha ng pagdurusa

sa mahaba ko nang paglalakbay

sa pagitan ng dilim at liwanag

sa mga burol at sabana

hanggang sa aspaltadong mga kalsada

mga mukha iyong malamlam ang mga mata

kumikibot mamad na mga labing

umaamot ng kapirasong ligaya

sa kulimlim na papawirin

ng dalita’t dusa.

oo, natitigan ko

lahat na yata ng uri ng mukha ng pagdurusa

umuukilkil, nanunumbat

sa puso ko’t kaluluwa

gumugutay sa himaymay ng aking laman

humahagupit sa pinto ng isipa’t katinuan

ano ang iyong ginawa nang parang ulilang sigang

unti-unting naghihingalo ang apoy ng pag-asa

sa mga mukhang kamukha ng iyong mukha?

mahimbing ka na lamang bang matutulog

sa daluyong ng pagsasamantala’t inhustisya?

oo, natitigan ko’t laging umaali-aligid

mga mukha ng pagdurusa

ano ang iyong ginawa nang makita mong

sila’y humihikbi’t lumuluha

sa hangin at sinag ng araw ay nagmamakaawa?

ano ang iyong ginawa

nang maulinigan mo hinaing

ng mga labing natatakam

at nangungulila sa kapirasong pag-asa?

matutulog ka na lamang ba’t magpapantasya

o hihimukin ang lahat nang kamukhang

ihasa’t iwasiwas ang tabak ng laya’t ligaya?