Caban
Koniec zawsze jest smutny. Był pies, nie ma psa. Chociaż nie, to jest złe określenie – teraz jest brak psa. Przeżyłem z Cabanem 1/3 mojego życia, a to wystarczająco długo, żeby się naprawdę zżyć. Tym bardziej, że był to najinteligentniejszy pies, jakiego spotkałem. Odszedł pies, członek rodziny, bardziej ludzki od wielu ludzi. Czas przeszły Cabana liczy się od wczoraj.
Może i nie poświęcałem mu dostatecznie dużo czasu, może powinienem go częściej wyczesywać, częściej się z nim bawić, częściej chodzić z nim na spacery. A może to bez znaczenia, bo w sumie był chyba szczęśliwym psem. Najszczęśliwszy wydawał się w domu z kompletem domowników w zasięgu wzroku, czy raczej węchu. Prawdopodobnie stado zgromadzone w jednym miejscu było szczytem jego marzeń. Całe życie spędził w domu z ogrodem i prawie nigdy nie zostawał sam. Podróżował z nami, kiedy to było możliwe. Pływał w morzu, chodził po górskich szlakach, piknikował na Mazowszu, wystąpił w kilkunastu książkach (pod własnym imieniem), uczestniczył w konwencie fantastyki, zagrał samego siebie w filmie fabularnym. No i wreszcie najważniejsze: przepędził prawdziwych włamywaczy.
Towarzyski, empatyczny, mądry, tchórzliwy, zazdrosny, zazwyczaj powolny, a czasem szybki, łakomy, przytulaśny, złośliwy, chwilami śmierdzący, niezdarny, delikatny, silny. Mądry. Lubił góry. Może niespecjalnie lubił po nich chodzić, za to na pewno lubił je oglądać. Potrafił, oparty brodą o barierkę tarasu, godzinami kontemplować panoramę Tatr. Ciekawe, co może myśleć pies, gapiąc się na Giewont?
Czarny Terrier Rosyjski. Psy tej rasy, stosunkowo jeszcze nowej, dożywają zwykle 10-11 lat. Caban przeżył 14 szczęśliwych, mam nadzieję, lat, z czego ostatnie kilka stanowiła zasłużona emerytura. Teraz biega już za kotami gdzieś w krainie wiecznych łowów, w psim niebie. Oby tylko kocie niebo było oddzielone od psiego wysokim płotem.
Koniec zawsze jest smutny. Jednak koniec trwa krótko, a radość i szczęście, jakie potrafi bezinteresownie dawać pies, to są całe lata. Cabana już nie ma, a jednak jest, nieśmiertelny bohater książek, które ktoś może będzie czytał nawet za sto lat.
Śpij spokojnie, przyjacielu.
Rafał Kosik's Blog
- Rafał Kosik's profile
- 194 followers
