Ελιά

Σημαδιακό είναι μάλλον. Σήμερα που αραίωνα τα βλαστάρια των κλαδεμένων ελαιόδεντρων και μπόλιαζα κάποια αγρελάκια, βγήκε και η Ελιά στην πιάτσα.

Το ελαιόδεντρο σκάει πάρα πολλά βλαστάρια. Ιδίως άμα είναι γεροδεμένο και κλαδεμένο στο σταυρό, έχει τόσα κουράγια για ζωή ο κορμός του, που φουντώνουν οι ήμεροι βλαστοί πάνω απ’ το μπόλι και οι άγριοι πιο κάτω, στη δε ρίζα του φυτρώνουν οι λαιμάργοι, ευνόητο για ποιον λόγο ονομάζονται έτσι.

Αυτά ήξερα τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Σαν γύρισα όμως στο σπίτι έμαθα ότι υπάρχει μια γέρικη και ασθενική πια Ελιά που από τον κορμό της φυτρώσανε ανάκατα λαιμάργοι με παλιούς και ξεραμένους κλάδους, που κάνουνε μονάχα για καυσόξυλα αλλά πλασάρεται στην πιάτσα των Ελιών σαν νέα και καρπερή.

Άμα φτάσει ο Νοέμβρης θα δούμε πόσα ελίδια βάζει ο σάκος.. Μέχρι τότε όμως μεσολαβεί καλοκαίρι, εποχή πυρκαγιών που εκτός από την καταστροφή φέρνουν και την κάθαρση..