Aplikant

Ryszard, lat 27, łysy na głowie i włochaty w pozostałych częściach ciała jak irlandzki seter wszedł z impetem do gabinetu Wielkiego JO i postawił mu na biurku whiskey Kilbeggan 0,7 litra o zapachu świeżo wyciskanego ananasa.

Że, pachnie ananasem sprawdził na stronie internetowej. Że. jego tutor lubi irlandzką whiskey powiedział mu kolega z rodzimego miasta, czyli Łodzi, który miał kiedyś okazję współpracować z JO.

Nie wiedział, że kolega skłamał, ewentualnie wykazał się niewiedzą. Zasadniczo JO najbardziej lubił pić bimber a jeszcze bardziej bimber swego wujka Staszka (wujka od strony ojca) pod ogórka i skibę razowego chleba.  I kawałek wiejskiej kiełbasy. Tak, nie zapomnijmy o kiełbasie.

Ale mimo wszystko JO poczuł się dumny sam z siebie. Jego reputacja go wyprzedzała.

Spojrzał łaskawie na młodego a jego lico pękło na pół ujawniając wilczy uśmiech.

Jo odchylił się na krześle i wystawił pierwszy palec. Wskazujący.

Rysiek oglądał go w skupieniu.

- Po pierwsze najważniejsza jest faktura. No, może być jeszcze paragon – wyjaśnił Jo Ryśkowi.

- Po drugie – Jo odgiął starannie wypielęgnowany paluch. – Klient składa się z dwóch części. Obligatoryjnej, czyli faktury….

- ….albo paragonu – podpowiedział usłużenie Rysiek a Jo spojrzał na niego przychylnym wzrokiem.

- I fakultatywnej, czyli całej reszty – dokończył.

- A po trzecie – Jo odgiął trzeci paluch. – Adwokat po sprawie, jak kurwa po zabawie. Pieniądze bierzesz zawsze przed. Chyba, że lubisz tracić czas, na dzwonienie i szukanie klienta.

Rysiek pokiwał głową z uznaniem. Tak, takiego mentora szukał.

Jo świetnie przygotowywał panów aplikantów. Spod jego skrzydeł wychodziły na rynek najbardziej zachłanne na kasę prawnicze predatory.