12.02.2025
Staarde een deel van de ochtend uit het raam: wit, witter, witst. Ondernam nog een poging om naar de bieb te fietsen, maar keerde na een paar honderd meter om: niet te doen. Sneeuw schoof van de daken. Hakte nog wel een emmertje hout. Luisterde naar podcasts.
“Europa,” zei de Franse filosoof, “dat is de Bijbel en de Grieken.”
Olijfolie op. En ook sneeuwde het niet meer. Nog eens op de fiets geklommen en naar Jumbo & bieb geglibberd. Griste de bieb twee detectives uit handen. Detectives? Ik wilde gauw huiswaarts, moest nodig naar de plee.
Iemand, filosoof van beroep, vroeg me van welk groter geheel ik deel uitmaak, tot welke gemeenschap ik behoor? Ik had geen pasklaar antwoord. Als Wilders er maar niet onder valt, wist ik uiteindelijk te bedenken.
Dus ik vroeg me afof ik nog in dat gedicht voorkom,
bedoel ik. Eh, niet expliciet, geloof ik.
Kom jij in veel gedichten voor?
Nee, daarom leek het me een uniek
moment. Is dat eigenlijk
waar een mens naar zou kunnen streven,
dat-ie nog in iemands gedicht
zou kunnen voorkomen?
Dat hangt van het gedicht af.
