05.02.2025

“Kies [voor het construeren van een collagegedicht] een boek dat je aanspreekt of waar je een emotionele band mee hebt,” raadde DeepSeek me aan.

“Bekentenispoëzie kan de lezer afkeer inboezemen. Het is alsof je iemand vertelt over een operatieve ingreep die je hebt ondergaan. Ik zeg dan altijd dat ook ik geleden heb, net als iedereen, en stel voor het verdriet achter ons te laten en ter zake te komen. De poëzie lijkt zich ergens anders op te houden. Weet je, ik probeer dingen te ontdekken waarvan ik me nog niet bewust ben. In plaats van me bezig te houden met reeds vertrouwde ervaringen uit mijn verleden, beleef ik plezier aan het schrijven van poëzie door vreemd terrein te verkennen. Heidegger zegt dat het schrijven van een gedicht een ontdekkingsreis is. Op een vergelijkbare manier ben ik steeds geïnteresseerd in mijn toekomstige gedichten en niet in wat ik al geschreven heb. Met oud werk heb ik niets meer” (Ashbery, 1980).

Wat me vorige week ontschoten is: dat er nóg een vertaling naar het Nederlands van een werkje van Ashbery is: twee jaar geleden verscheen bij Uitgeverij Vleugels het tweetalige boekje De schaatsers, met een overbrenging van het lange gedicht The Skaters, dat is opgenomen in de bundel Rivers and Mountains, die in 1966 door Holt, Rinehart and Winston werd uitgegeven. Vertalers: Jur Koksma & Joep Stapel.

Topweertje, voor februari. Wandelde in het zonnetje op en neer naar Holwert voor espressokoffie en wattenstaafjes. Nam bij terugkeer een voorraadje drank in ontvangst, fluitend.

Een kamer had ik, en een klein raam
dat uitzicht gaf, om te zien
waar ik terecht gekomen was. Ik dacht
dat ik filmer ging worden, of tekenaar

in zo’n vreemde stad, in zo’n vreemd huis,
terwijl je alleen bent. Heel wat mensen
gaan ervoor op de loop. Ik zei
dat ik geen enkele affiniteit met die mensen had.

Het was eind oktober. Lagen we daar
aan de rand van de bossen, zo verdraagzaam,
op het weerloze af. Ik had daar

sterke ideeën over. Ik zei dat wat ik voelde
een soort verlangen was. En hoe we op de zeedijk lagen,
onder de indruk van het tere licht achter de wolken.