06.02.205

Flink eind gefietst vandaag. Onderweg kibbeling gegeten aan de viskraam in Damwâld. Overal volk op de been. Alsof het lente was.

Zocht online naar eerste drukjes van John Ashbery’s The Tennis Court Oath en vond verscheidene exemplaren, waarbij de prijzen varieerden van $ 45 voor een softcover tot $ 1200 voor een hardcover, exclusief verzendkosten. Zwichtte nog niet voor de verleiding.

Wel koortsige opgewondenheid, verzameldrift.

Vertaalde ter beteugeling, en afsluiting (Ashbery’s volgende bundel – Rivers and Mountains – wacht), een laatste gedicht uit The Tennis Court Oath, dat me thans sterk aan Lumpy Trumpy denken doet, “A White Paper”:

EEN WITBOEK

En als hij dacht dat
Alles vreemd was –
As, gas en benzine, mo-
tor vol zaadjes, geblaf om de nacht te horen
De politieke contaminaties

Van wat hij zei,
Gevlekte azalea’s gebracht om hem te ontmoeten
Zitting de volgende dag
De rechter, emoties,
De versnipperde stapels papier.