Κόρη

Η Τρομερή Καταπακτή

Κάποτε
θα σταματήσω να σου απευθύνω το λόγο
Κόντρα στις προβλέψεις μου
η αγάπη μου για σενα
να που θα χει τέλος τελικά

Ακόμα και στα ποιήματα θα σ’ το κρατάω
Θα σε ακούω να με φωνάζεις μέσα απ’ το χαρτί
Θα περιμένεις να αναγεννηθείς μέσα απ’ τις λέξεις
Μα εγώ θα γράφω για άλλα πράγματα που δεν τα ξέρεις
και θα γκρεμοτσακίζεσαι στο άγραφο κενό

Κάποτε θ’ ανοίξει ορθάνοιχτη η Τρομερή Καταπακτή
και θα σε κάνει μια χαψιά
Ούτε στα ποιήματα δεν θα σε βρίσκω τότε

Εμπρός λοιπόν
Τι κάθεσαι
Μα σου μιλάω ακόμα, δεν ακούς;
Ξεκίνα, άδραξε το ποίημα
Κάτι μου λέει
διανύεις την τελευταία σου ζωή