Ραγισμένοι

“Εμείς, οι ραγισμένοι, αναγνωρίζουμε εύκολα ο ένας τον άλλον, έλκουμε και απωθούμε εξίσου ο ένας τον άλλον. Απαρτίζουμε μια θλιβερή και ηττημένη συντεχνία. Είμαστε το χωριό που χτίστηκε δίπλα στο ηφαίστειο, η πόλη που υψώθηκε σε σαθρό έδαφος. Κάθε μέρα είναι η μέρα του μεγάλου σεισμού. Το χωριό μας θα καταρρεύσει. Ανά πάσα στιγμή θα αφανιστεί από προσώπου Γης.”

Δε νομίζω πως τελείωσα άλλο βιβλίο τόσο γρήγορα φέτος, όσο τους Ραγισμένους. Ίσως γιατί τα κείμενα δεν έχουν μεγάλη έκταση, ίσως γιατί η γραφή είναι πολύ λιτή, ίσως γιατί η αφήγηση τρέχει. Όπως και να ‘χει, ο αφαιρετικός λόγος της πρωταγωνίστριας εξαφανίζεται μέσα σε στιγμές. Εάν πάτε ταξίδι να πάρετε κι άλλα βιβλία μαζί σας γιατί θα ξεμείνετε αμέσως. Eάν είστε σε reading slump μάλλον πρόκειται για το ιδανικό βιβλίο, όπως και τα βιβλία της Ματσάδο.

Δεν θα γράψω τίποτα γιατί μου αρέσουν οι βερμπαλισμοί και είναι ειρωνικό να τοποθετηθεί κανείς έτσι μπροστά σε ένα τόσο απλό και αφοπλιστικό κείμενο. Μου φάνηκε αληθινό, ειλικρινές και γεμάτο από οδυνηρές ερμηνείες που δίνει η γράφουσα για τον οχυρωμένο εαυτό της.
Λόγοι που μου αρέσουν οι λίστες:

1. Μπορούν να είναι αστείες, καθημερινές, συνδεδεμένες με τον εαυτό τους ή και ασύνδετες, τρυφερές αλλά και θυμωμένες.
2. Το περιεχόμενο τους έχει έστω ένα κοινό, άρα το κάθε ένα στέκεται μόνο του, αλλά και με παρέα (εάν το θελήσει).
3. Νιώθεις πως τίποτα δεν μπορεί να σου ξεφύγει εάν όλα είναι συγκεντρωμένα κάπου.
4. Σε βοηθάνε να ξεκαθαρίσεις τις σκέψεις σου.
5. Μπορούν να συνεχίσουν να μεγαλώνουν όσο θέλουν.