Νέμεσις!

 

  Η Ελένη Χρυσίδου, μίααπό τις πιο εμβληματικές ηθοποιούς τηςεποχής μας, είχε πάντα την ικανότητα ναμαγεύει με τις ερμηνείες της τον κόσμο.Από το 2001 που αποφοίτησε από τη ΔραματικήΣχολή του Θεάτρου Τέχνης, πάντα αναλαμβάνειπρωταγωνιστικούς ρόλους και πάνταεισπράττει την αγάπη του κόσμου. Οιεπιτυχίες της ήταν ισάξιες και στονκινηματογράφο και στο θέατρο και στηντηλεόραση. Όμορφη γυναίκα, ψηλή,καλλίγραμμη, πάντα διέγειρε τον αντρικόπληθυσμό αλλά και οι γυναίκες δεν έμεινανασυγκίνητες. Ή τη ζήλευαν ή την θαύμαζανή τη μισούσαν ή ακόμη, την ερωτεύονταν.

  Η μεγάλη μας ηθοποιόςφτάνοντας στα σαράντα της, τα οποία τα"γιόρτασε" μόνη της, αποφασίζει νααπευθυνθεί στον γνωστό συγγραφέαΑλέξανδρο Τρανό, τον καλύτερο βιογράφοτης πατρίδας μας, ζητώντας του να γράψειτη δική της ιστορία, όπως εκείνη θα τουτην αφηγούνταν. Γιατί; Διότι και ίδιαπια είχε κουραστεί να κρύβει το μεγάλοτης μυστικό. Αυτά όμως δεν ήταν της ώρας,αν έρχονταν σε συμφωνία, τότε δεν θα τουέκρυβε τίποτε απολύτως.

  Το επόμενο πρωί κιόλαςτον επισκέφτηκε στο σπίτι του. Ούτεδίστασε ούτε φοβήθηκε ότι δεν θα γινότανδεκτή. Γνώριζε πολύ καλά ότι και μόνοτο όνομα της να άκουγε κάποιος, θα έτρεχενα της ανοίξει την πόρτα. Ο Τρανός έμενεσε ένα άνετο τριάρι μιας πολυκατοικίαςεπί της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Γόνοςπλούσιας οικογένειας, αφιερώθηκε στογράψιμο, ζώντας μια άνετη, κοσμική ζωή,έχοντας πάντα στο πλευρό του κάποιαόμορφη κυρία, η οποία συνήθως προερχόταναπό τους κύκλους που σύχναζε.

  Πράγματι, μόλις οΤρανός άκουσε ποια είναι της άνοιξε τηνπόρτα δίχως δεύτερη σκέψη και φάνηκειδιαιτέρως περιποιητικός απέναντί της. Εξαίρετος βιογράφος αλλά και παρατηρητήςτης ανθρώπινης συμπεριφοράς ακούγονταςτο αίτημά της, ενθουσιάστηκε από τηνιδέα να είναι ο πρώτος, που θα έβγαζεένα βιβλίο για την μοναδική σταρ τηςπατρίδας μας. Ανυπομονούσε να εξερευνήσειτης ζωή της, να την ακούσει να του αφηγείταιόσα ο περισσότερος κόσμος αγνοούσε καινα τα καταγράφει. Της υποσχέθηκε ότι ηαμέσως επόμενη βιογραφία που θα έγραφεθα ήταν η δική της. Την θαύμαζε απόχρόνια, την είχε παρακολουθήσει σχεδόνσε κάθε ρόλο της. Ήταν ευτυχής που του"εμπιστευόταν τη ζωής της" καιδεν της το έκρυψε. Εκείνη του άφησεκάποια πρώτα στοιχεία, όπως το πραγματικότης όνομα κι έκανε κάποιες ελάχιστεςνύξεις για όσα τη βάραιναν, θέτονταςέναν μόνο όρο. Οι συνεντεύξεις θα δίνοντανστο δικό της σπίτι, ένιωθε πιο άνετα στοδικό της χώρο, έτσι του είπε. Εκείνοςδέχτηκε κι έκλεισαν το πρώτο τουςραντεβού για μετά από έναν μήνα.

  Οι πρώτες συναντήσειςτους κύλησαν ομαλά. Η αφήγησή της, όπωςήταν αναμενόμενο, άρχισε από την παιδικήτης ηλικία, η οποία δεν έκρυβε κάτισυνταρακτικό. Εκείνος την άκουγεπροσεκτικά, το καταγραφικό του πάνταανοικτό, παράλληλα σημείωνε και ότι τουέκανε εντύπωση σ' ένα σημειωματάριο.Όσο όμως προχωρούσε προς τα χρόνια τηςεφηβείας της και στη συνέχεια στα χρόνιατης φοίτησης της στη σχολή, ο διάσημοςσυγγραφέας διαισθανόταν ότι αυτά πουκρατούσε στη σκιά η Χρυσίδου, όλο καιπλήθαιναν.

  Δεν απογοητευότανόμως, εμπιστευόταν ακόμη το λόγο,που του είχε πει στην πρώτη τους συνάντηση,ότι ήταν έτοιμη γι΄ αυτό το βήμα και δενθα δίσταζε να αποκαλύψει τα πάντα γιαεκείνην, όσο δύσκολα κι αν της ήταν.Μέχρι την ημέρα, πρέπει να ήταν η τρίτητους συνάντηση, όταν βρήκε την πόρτατης ανοικτή σαν να τον περίμενε. Διάβηκετο κατώφλι και τότε έμεινε εμβρόντητοςδιαπιστώνοντας ότι το δωμάτιο, πουγίνονταν οι συναντήσεις τους μέχριτότε, ήταν εντελώς άδειο, σαν να μην είχεζήσει ποτέ κάποιος εκεί μέσα. Την καλείστο τηλέφωνο που του είχε δώσει, αλλάαυτό φαίνεται νεκρό.

  Αρχικά χάνει τηνεμπιστοσύνη του, η εικόνα του ειδώλουτου κινδυνεύει να διαλυθεί, γυρίζει στοδιαμέρισμα του, είναι έτοιμος να αποδεχτείτην ήττα του, ότι κάποια “έπαιξε” μαζίτου, όσο καμία άλλη δεν τόλμησε ποτέ.Κάθεται στο γραφείο του, βαζει μπροστάτου τις σημειώσεις του, το υλικό πουείχε αρχίσει να μαζεύει από περιοδικάκι εφημερίδες και ανοίγει το καταγραφικότου. Η φωνή της ήρεμη, δίχως καμίασυγκινησιακή φόρτιση, εξιστορούσε ταήσυχα παιδικά της χρόνια στα πατρικότης, στο κέντρο της Αθήνας, στην οδόΕμμανουήλ Μπενάκη, στο ύψος των Εξαρχείων.Ξαφνικά χάνεται η φωνή κι της ακούγεταιμια παιδική φωνή, να λέει:

  «Γιατί με εγκατέλειψες;Ποτέ δεν θα γίνω όμοιος σου!».

  Πατάει το στοπ, γυρίζειλίγο μπροστά, θέλει να ακούσει και πάλιτη μυστήρια φωνή, αλλά αυτή έχει χαθεί.Επαναλαμβάνει την κίνηση του αρκετέςφορές ακόμη, δεν ακούει τίποτε ξανά,είναι σίγουρος όμως ότι η φωνή που άκουσεδεν ήταν αποκύημα της φαντασίας του.Εκεί παίρνει την απόφαση να συνεχίσειτην έρευνα του, έως ότου μάθει τι συμβαίνειμε την Έλενα Χρυσίδου, της οποία τοαληθινό όνομα είναι Ελένη Μαυρίδου.

  Φτιάχνειέναν κατάλογο, με κάθε έναν που τηνγνώρισε λίγο ή περισσότερο. Φίλουςσυνεργάτες, δεσμούς. Αρχίζει κιεπισκέπτεται έναν ένα και με μεθοδικότρόπο καταγράφει, ότι του λένε. Κάποιαείναι γνωστά, κάποια δεν διασταυρώνονταιαπό πουθενά κάποια άλλα όμως έχουνιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όπως ότι στηνπροσωπική της ζωή αυτό που υπερτερούσε,σε αντίθεση με την λαμπρή εικόνα τηςηθοποιού, ήταν η μυστηριώδης παρουσίατης, ο απρόσητος χαρακτήρας της, το ότιχανόταν για μεγάλα διαστήματα από τις επαγγελματικές συναναστροφές τους. Πάντα όμως μετά τις μυστηριώδειςεξαφανίσεις της επέστρεφε στην εργασίατης, επιβλητική, εκθαμβωτική!

  Κάποια στιγμή ο Τρανόςανακάλυψε την πραγματική της διεύθυνση.Δεν ήταν το διαμέρισμα που συναντήθηκανκοντά στη γειτονιά που μεγάλωσε αλλάμία μονοκατοικία σε κάποια πάροδο τηςλεωφόρου Βάρης - Κορωπίου. Πολύ πιοταιριαστό για μια ηθοποιό του βεληνεκούςτης Χρυσίδου σκέφτηκε. Την επισκέπτεταιτην ίδια κιόλας μέρα. Το διώροφο κτίσμαβρισκόταν στη μέση ενός κατάφυτου καιπεριποιημένου κήπου, σημάδι ότι ήτανσίγουρα κατοικήσιμο. Παρά τις συνεχείςκλίσεις του από το θυροτηλέφωνο τηςαυλόπορτας, δεν παίρνει καμία απάντηση.Απευθύνεται στο τοπικό αστυνομικό τμήμακι εκεί μετά από λίγο τον πληροφορούν,ότι δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας, η κ.Χρυσίδου είναι καλά στην υγεία της.Τίποτε άλλο!

  Για μία ακόμα φοράαισθάνεται πληγωμένος, απορεί με τηνεπιμονή του σε αυτήν την υπόθεση αλλάκάτι αδιευκρίνιστο μέσα του, τον παρακινείνα συνεχίσει την έρευνα του. Αυτή τηφορά, με τη βοήθεια ενός φίλου τουντέτεκτιβ, αναζητά και βρίσκει συγγενείςτης. Από αυτούς μαθαίνει ότι η μεγάληηθοποιός μεγάλωσε μόνο με τη μητέρατης, διότι ο πατέρας της, ο οποίες παρέμενεγι΄ αυτούς άγνωστος, τους εγκατέλειψεπριν ακόμη γεννηθεί. Πρόσφατα έχασε τηνμητέρα της, ίσως αυτός να ήταν ένας λόγοςπου θέλησε να απευθυνθεί σε εκείνον γιανα γράψει την βιογραφία της στη δεδομένηστιγμή. Ίσως όμως τελικά να το μετάνιωσε.Για ποιον λόγο όμως δεν τον ειδοποίησεότι της ήταν πλεόν δύσκολο να συνεχίσειαυτό που αρχικά είχε αποφασίσει. Θα τηνκαταλάβαινε, δεν ήταν δα και η πρώτηφορά που είχε συναντήσει ανθρώπουςπρόθυμους να του ανοίξουν τη καρδιά τους αλλά στο τέλος, τους ήταν αδύνατον ναξεκλειδώσουν αληθινά όσα μυστικάκρατούσαν μέσα τους.

  Αποφασίζει ναεπισκεφτεί για μία ακόμη φορά το σπίτιτης. Φτάνει εκεί λίγο πριν το μεσημέρικαι βρίσκει έναν νεαρό άντρα, ναπεριποιείται τον κήπο. Τον φωνάζει κιεκείνος τον πλησιάζει.

   - Ζητάτε κάποιον;

  -Θα ήθελα να δω τηνκυρία Χρυσίδου.

  -Η κυρία Χρυσίδου,δεν επιθυμεί να δει κανέναν αυτήν τηνπερίοδο.

  -Πείτε της ότι έξωβρίσκεται ο κύριος Τρανός και μετά αςκάνει ότι θέλει.

  Ο νεαρός χάνεται μέσαστο σπίτι. Τα λεπτά περνούν και δενεμφανίζεται κανένας. Αυτός όμως δενεγκαταλείπει, είναι σίγουρος ότι θαπάρει κάποια απάντηση. Πράγματι μετάαπό δεκαπέντε περίπου λεπτά εμφανίζεταικαι πάλι ο νεαρός, ο οποίος τον πληροφορείότι η κυρία Χρυσίδου, μπορεί να τονδεχτεί για λίγα λεπτά μόνο και τουανοίγει την βαριά καγκελόφραχτηαυλόπορτα. Προχωρά προς τα μέσα, φτάνειστο σπίτι, ανεβαίνει τα λίγα σκαλοπάτιαως την εξώπορτα η οποία τον περιμένειανοιχτή. Ξέρει τι θα της πει, δεν θα τηναφήσει να τον αιφνιδιάσει. Μπαίνει μέσα,το φως είναι ελάχιστο, χρειάστηκε κάποιαδευτερόλεπτα μέχρι να την διακρίνει νακάθεται σε μια πολυθρόνα στο βάθος.Φοράει ένα από τα θεατρικά της κουστούμια,κατακόκκινο με μαύρες κορδέλες ναξεπετάγονται από παντού, ενώ τα μαλλιάτης, σαν να είναι έτοιμη για κάποιαπαράσταση, ορθώνονται ολόγυρα τούφεςτούφες με μυτερή κατάληξη. Η εικόνα τουθυμίζει την Μήδεια, σε μια παράστασηπου είχε δει πριν από χρόνια, σίγουρααπό την ίδια. Του κάνει νόημα να καθίσειαπέναντι της.

  -Αγαπητέ μου! Γιατίτόση αγωνία να με ξαναδείς;

  -Κυρία Χρυσίδου!Είχαμε κάνει μια συμφωνία. Να συνεργαστούμεγια να γράψουμε τη βιογραφία σας. Καιξαφνικά όχι μόνο εξαφανίζεστε αλλάαποδεικνύεται ότι με εμπαίζατε.

  -Ξέρεις, ο εμπαιγμός,είναι στοιχείο της ανθρώπινης φύσης.Ξέρεις ποια υποδύομαι σήμερα; Σίγουρατο έχεις καταλάβει. Την Μήδεια! Αυτήνκι αν την ενέπαιξε ο μεγάλος της ο έρωτας,ο Ιάσονας, την ξέρετε την ιστορία. Ίσωςκι εσείς κάποτε...

  -Γιατί χαθήκατε; Ανθέλετε να διακόψουμε τη συνεργασία μας,μπορείτε να μου το δηλώσετε. Γίνονταιαυτά στη δουλειά μου! Αν και ήδη έχωμάθει αρκετά για εσάς, ικανά να προχωρήσωκαι μόνος μου στην έκδοση της βιογραφίαςσας.

  -Πιστεύετε ότι έχετεμάθει, όλα όσα ήμουν πρόθυμη να σαςαποκαλύψω;"

  -Γιατί; Δεν είστεπρόθυμη ακόμη, κυρία Χρυσίδου; Μήπως θαθέλατε να μείνω στο Μαυρίδου και τηνταπεινή καταγωγή σας;

  -Μην αυταπατάστεκύριε μου. Τα στοιχεία που γνωρίζετεείναι από τα πλέον εύκολα να αναζητήσεικάποιος. Έχετε σκεφτεί για παράδειγμα,γιατί απευθύνθηκα σε εσάς; Ή για να τοκάνω ακόμη πιο ενδιαφέρον, αν υπάρχεικάποιο άγνωστο με εσάς νήμα, το οποίο,με κάποιον τρόπο μας συνδέει εμάς τουςδύο;

  -Δεν καταλαβαίνω!

  -Αναμενόμενη ηαντίδρασή σας! Αυτά για σήμερα! Απ΄ ότικαταλαβαίνετε, σας έχω δώσω επιπλέονστοιχεία για να συνεχίσετε την έρευνάσας. Αν σας ενδιαφέρει φυσικά ακόμη ηυπόθεσή μου!

  -Υπονοείτε ότι...

  -Πολλά μπορώ να υπονοώ,αλλά δεν θα σας αποκαλύψω τίποτε άλλοσήμερα. Εάν καταλήξετε στην οποιαδήποτεαπάντηση, μπορείτε να με επισκεφτείτεκαι πάλι και τότε τα συζητάμε εκτενέστερα.

  Ο άλλοτε αγέρωχοςΤρανός σηκώθηκε μουδιασμένος, κάτι τουδιέφευγε, μίλησε για κάποια σχέση μαζίτης για την οποία δεν υποψιαζόταν τοπαραμικρό. Κατευθύνθηκε προς την πόρταόταν σκέφτηκε να της ζητήσει κάποιαεπιπλέον βοήθεια, γύρισε αλλά η πολυθρόναπου καθόταν ήταν άδεια.

  Επέστρεψε στοδιαμέρισμά του, με χίλιες σκέψεις νατου πιέζουν το κεφάλι, αδυνατώντας ναβγάλει άκρη απ΄ όσα είχε ακούσει. Κάθισεστο γραφείο του, έπρεπε να αναστοχαστείόσα είχε μάθει γι΄ αυτήν, όσα του είπεκαι όσα είδε. Την αμφίεση της Μήδειαςκυρίως.

  Ο πατέρας της Χρυσίδου ήταν κάποιος άγνωστος, που κανείςδεν γνώριζε. Η ίδια πιθανόν να τον ήξερε,λογικά η μητέρα της κάποια στιγμή, νατης είχε αποκαλύψει την ταυτότητά του.Διόλου απίθανο. Κι αν ο πατέρας της είχεκάποια σχέση με τον ίδιο; Άρχισε νακαταγράφει τα στοιχεία για να εξάγεικάποιο ασφαλές συμπέρασμα.

  Ίσως ο δικός τουπατέρας να ήταν και πατέρας της Χρυσίδου.Τότε οι δύο τους, θα έπρεπε να είναιαδέλφια. Χρονολογικά, μπορούσε να έχεισυμβεί. Δυστυχώς δεν ζούσε, δεν μπορούσενα τον ρωτήσει, ούτε βέβαια τολμούσε ναενοχλήσει τη μητέρα του για μια τέτοιαυπόνοια. Μόνο η Χρυσίδου μπορούσε να τοεπιβεβαιώσει, σίγουρα θα ζητούσε καικάποιο τεστ DNA, ποτέ δεν εμπιστευόταντα λόγια μόνο. Σηκώθηκε, πήγε προς τηνντουλάπα που φύλαγε όλα όσα είχε κρατήσειαπό το αρχείο του πατέρα του, φωτογραφίεςκυρίως και κάποια λίγα έγγραφα. Τα είχεδει πολλές φορές, οι φωτογραφίεςξεκινούσαν από την παιδική του ηλικίακι έφταναν ως λίγα χρόνια πριν το θάνατοτου. Ανάμεσά τους υπήρχαν και πολλέςαπό την ευτυχισμένη συζυγική του ζωή.Τώρα όμως που ήξερε τι αναζητούσε, θατου ήταν πιο εύκολο να εντοπίσει κάποιοενδιαφέρον στοιχείο, αν βέβαια υπήρχε.Στάθηκε σε μια φωτογραφία, όπου έδειχνετους δύο γονείς του, αγκαλιά έξω από έναθέατρο, όπου στην μαρκίζα του διακρίνονταντο όνομα της Ελένης Χρυσίδου. Πρέπει ναήταν από το ξεκίνημα της καριέρας της,κάπου εκεί το προσδιόρισε. Η γραμματοσειράήταν ακόμη μικρή, όπως και πλήθος άλλωνηθοποιών. Σίγουρα δεν ήταν πρωταγωνίστρια.Ίσως όμως αυτή η σύμπτωση να ήταν έναάσχημο παιχνίδι της τύχης. Αναρωτήθηκεαν υπήρχε περίπτωση ο πατέρας του ναήξερε, ότι η Χρυσίδου ήταν το παιδί πουδεν αναγνώρισε ποτέ;

  Το πάλευε για μέρεςστο μυαλό του, δεν κατέληγε σε κανέναασφαλές συμπέρασμα, αμφιταλαντευότανανάμεσα στην εικόνα του πατέρα πουγνώριζε, τρυφερού και καλού οικογενειάρχη,κι ενός άλλου, άπιστου και ανεύθυνου.Τότε λαμβάνει ένα ηχογραφημένο μήνυμαστο κινητό του, από κάποιον άγνωστοπαραλήπτη:

  «Μοναδική μου αγάπη, ποτέδεν θα σε απαρνηθώ!»

  Η φωνή του είναιγνώριμη. Είναι η δική του φωνή σε πολύνεώτερη ηλικία. Μα πως είναι δυνατόν; Τοακούει για μια φορά ακόμα και τότε τομήνυμα χάνεται. Κάποιος τον καθοδηγεί,ποιος όμως και γιατί;

  Σε λίγες μέρεςβρίσκεται και πάλι μπροστά στο σπίτιτης Χρυσίδου. Αυτή τη φορά δεν βρίσκεταικανένας στην αυλή, κτυπάει το κουδούνικαι ακούγεται από το θυροτηλέφωνο μιααντρική φωνή, πρέπει να ήταν του νεαρούπου συνάντησε εκεί την προηγουμένη, πουτου ζητούσε να περιμένει για λίγο. Άλληεπιλογή δεν είχε παρά να περιμένει. Ηαναμονή διήρκεσε αρκετά λεπτά, μέχριπου εμφανίστηκε ο νεαρός, πρέπει να ήτανγύρω στα είκοσι, και τον οδήγησε καιπάλι στον ίδιο χώρο που συνάντησε πριν λίγες μέρες την Χρυσίδου. Μόνο που αυτήτη φορά, το δωμάτιο είναι ολόφωτο, οικουρτίνες διάπλατα ανοικτές κι αυτήκάθεται στην ίδια θέση, κομψή, περιποιημένη,όπως ακριβώς τον δεχόταν στην Αθήνα.Του έκανε νόημα να καθίσει ενώ ο νεαρόςστέκεται παραδίπλα της.

  -Λοιπόν, αγαπητέ μου,μπορέσατε να ανακαλύψετε κάτι, βάση τωνστοιχείων που σας έδωσα;

  -Υποψίες μόνο,αποδείξεις δεν έχω, ούτε είναι δυνατόννα βρω. Βρίσκομαι εδώ αναζητώντας τιςαπαντήσεις από εσάς. Εξάλλου, μου είχατευποσχεθεί ότι δεν θα μου κρύψετε τίποτεόταν ξεκινήσαμε αυτήν την ιστορία. Ανμας συνδέει το οτιδήποτε, το οποίοασφαλώς κι αγνοώ, θα ήθελα να μου τοομολογήσετε τώρα.

  - Τι υποψιάζεστε;

  -Μήπως ο πατέρας μου,κάποια στιγμή είχε κάποια ερωτική σχέσημε την μητέρας σας! Μήπως εμείς είμαστεαδέλφια! Δυστυχώς εκείνος δεν ζει γιανα μου δώσει τις απαντήσεις, πουχρειάζομαι.

  Η Χρυσίδου μετακινήθηκελίγο στην πολυθρόνα της, ένα χαμόγελοαπογοήτευσης διαγράφτηκε στο πρόσωπότης, κοίταξε φευγαλέα τον νεαρό ο οποίοςαμήχανα κοίταζε προς εκείνη.

  -Όχι! Ο πατέρας σαςδεν εμπλέκεται πουθενά στην ιστορίααυτή!

  -Αν δεν υπήρξε καμίασχέση με τον πατέρα μου, τότε με ποιον;Με εμένα;

  Το χαμόγελο τηςάστραψε, όπως κάνει ο δάσκαλος ότανακούει τη σωστή απάντηση από τον καλύτερότου μαθητή. Ο Τρανός αντιλήφθηκε τηναντίδραση της.

  -Αδύνατον! Δεν μπορώνα θυμηθώ το παραμικρό. Σας γνωρίζω ωςηθοποιό, από την απόσταση που ορίζει ησχέση θεατή και σκηνής, μέχρι εκεί.

  -Με γνωρίσατε πρινγίνω γνωστή! Μια απλή, ανόητη μαθήτριαΛυκείου ήμουν. Κι εσείς ένας νέος,εγωιστής και ανεύθυνος.

  -Δεν καταλαβαίνω!

  -Δεν ξέρω αν το κάνατεκαι με άλλες, αν συνεχίζετε να συμπεριφέρεστεμε τον ίδιο τρόπο ακόμη και σήμερα, αλλάεμένα με αντιμετωπίσατε σαν σκουπίδι.Κάτι που σε διαβεβαιώνω ότι δεν είμαι.

  Στο μυαλό του γνωστούσυγγραφέα ήρθε αμέσως η εικόνα του, ότανήταν νεαρός. Ένας ανώριμος άνθρωπος,που διασκέδαζε με τα χρήματα του πατέρατου, που αγνοούσε τα αισθήματα όσωνβρίσκονταν δίπλα του. Ίσως αυτή η γυναίκαπου καθόταν τώρα απέναντι του, να ήτανένα από τα θύματα του. Δυστυχώς, ακόμηκαι μετά από τόσα χρόνια, δεν έχειουσιαστικά αλλάξει. Σε όλες του τιςσχέσεις, αυτό που προτάσσει είναι οεαυτός του και μόνο.

  -Δεν σας θυμάμαι! Η φωνή του ακούστηκε αλλοιωμένη.

  -Λογικό! Ένα απλόπήδημα σε κάποιο νεανικό πάρτι, σίγουραδεν το καταγράψατε πουθενά. Ούτε κανστον εγκέφαλό σας!

  -Έχετε κάποια απόδειξηγια όσα λέτε;

  -Απόδειξη; Και βέβαια!Κοιτάξτε δίπλα μου! Γύρισε και χαμογέλασεπρος τον νεαρό, που όλη αυτήν την ώραέμενε αμίλητος.

  -Τι; Λέτε ότι..

  -Ναι, αυτό ακριβώς!Ότι είναι γιος σας.

  -Μα γιατί δεν μεενοχλήσατε, δεν μου είπατε τίποτε, δενμε αναζητήσατε;

  -Σκέψου και απάντησεμε ειλικρίνεια! Έστω ότι σε έβρισκα καισου έλεγα ότι κρατούσα μέσα μου το παιδίσου, τι θα έκανες; Θα αποδεχόσουν τιςευθύνες σου; Ήταν η πρώτη μου φορά, ήμουνζαλισμένη από το ποτό, επιπλέον έκαμψεςκάθε δισταγμό μου με ένα σωρό ερωτόλογα.Γιατί; Απλώς για να συμπληρώσεις τηλίστα των κατακτήσεων σου με ένα ακόμαεύκολο θύμα! Τι μπορούσα να περιμένωαπό έναν τέτοιο άνθρωπο, ο οποίος παράτις υποσχέσεις του, από την επόμενηκιόλας μέρα είχε εξαφανιστεί;

  -......

  -Δεν έχεις τίποτε ναπεις; Φυσικό είναι, αυτός είναι οχαρακτήρας σου. Ένας αδύναμος και μικρόςάνθρωπος ο οποίος καμώνεται τον σπουδαίο.Και για να τελειώσω! Αυτή είναι η βιογραφίαμου την οποία σου ζήτησα να γράψεις. Αντολμάς, κάνε το! Αν για μια φορά στη ζωήσου, μπορείς να τιμήσεις το όνομά σου, έχεις κάθε ελεύθερο από εμένανα γράψεις όλη την αλήθεια. Κι αν είναιδυνατόν, να αναφέρεις κι όσες άλλεςέχεις συμπεριφερθεί με τον ίδιο τρόπο.Μην το εκλάβεις αυτό ως κάποια εκδίκησηστο πρόσωπό σου. Δεν μου έκανες κάτικακό για να σε εκδικηθώ. Η περιπέτειααυτή μου χάρισε ένα παλικάρι, που μεφροντίζει, ατσάλωσε τη θέληση μου ναγίνω κάποια και το πέτυχα. Δεν είναιεκδίκηση λοιπόν! Απλώς θέλω κάποιοι σανεσένα, να πάψουν να εμφανίζονται σανσπουδαίοι και τρανοί. Τον γιο μου τονμεγαλώνω με βασική αρχή, την ενσυναίσθηση.Μια έννοια, την οποία εσύ σίγουρα αγνοείς.

  Ο Τρανός ήξερε ότι ηγυναίκα, που καθόταν απέναντι του δενέλεγε ψέματα.

  -Ξέρεις, θα τηνπαρατούσα την ιστορία αυτή από την αρχή.Δύο παράξενα μηνύματα όμως, ένα στοκαταγραφικό και ένα από κινητό μου, μεκράτησαν. Τα οποία και τα δύο μυστηριωδώςεξαφανίστηκαν. Ξέρεις κάτι γι΄ αυτό;Εσύ νεαρέ μου;

  -Νομίζω ότι παραλογίζεσαι!Ο νεαρός λέγεται Νίκος! Και είναι γιοςσου! Βιολογικά μόνο, διότι συναισθηματικάδεν πρόκειται ποτέ να σε πλησιάσει, δενσε χρειάζεται πια. Αν όμως υπάρχει κάποιαελπίδα, να αφήσω για σένα, κάποια ελάχιστηχαραμάδα ανοιχτή στη ζωή του, τότε τοπροαπαιτούμενο είναι αυτό που σουανέφερα προηγουμένως. Ολοκληρώνεις τηβιογραφία μου, με όλη την αλήθεια καιεπιπλέον τοποθετείς σε αυτήν και τοναχρείο εαυτό σου. Όσο για τα μηνύματαπου λες, ποιος ξέρει; Ίσως η αόρατηΝέμεσις, να θέλησε να επαναφέρει μεοποιονδήποτε τρόπο, τη δικαιοσύνη στηναδικία που έχεις σκορπίσει γύρω σου.Τώρα θα ήθελα να φύγεις! Η πόρτα μου θαανοίξει ξανά για σένα, μόνο, αν αποδεχθείςαληθινά τον εαυτό σου. Είμαι σίγουρηόμως ότι δεν έχεις τη δύναμη να φτάσειςως εκεί.

  Οφείλω να ευχαριστήσω τον Giannis Pit. για την ευκαιρία που μου έδωσε, να γράψω μια ιστορία Μυστηρίου, λογοτεχνικό είδος, στο οποίο ομολογώ,  ότι δεν έχω εντρυφήσει. Η πρόταση πάνω στη  οποία πατούμε όλοι οι συμμετέχοντες είναι:

Μια γυναίκα, επισκέπτεται έναν επώνυμο συγγραφέα. Τού κάνει μια ελκυστική πρόταση να της γράψει τη βιογραφία της. Ο συγγραφέας θα την αναζητήσει τις αμέσως επόμενες μέρες για να προχωρήσουν. Η γυναίκα όμως έχει εξαφανιστεί.

Εύχομαι το συγγραφικό δρώμενο το οποίο σκάρωσε και οργανώνει! "Μια ιδέα - μια έμπνευση", να έχει κάθε επιτυχία!!!!
Όλες τις συμμετοχές μπορείτε να τις δείτε από εδώ: Μια ιδέα - Μια έμπνευση