19.06.2023

Werd bestempeld als een hoopje cellen met waarnemingsvermogen. Hoewel ik me enigszins tekort gedaan voelde, kon ik er wel om lachen, nam het niet politiek op.

Maakte plannen voor een nieuwe poëziebundel waar niemand op zit te wachten, over het leven dat telkens weer weet te ontsnappen aan de rede.

Een lot trouwens dat veel kunstenaars beschoren is: dat niemand op je werk zit te wachten. En omdat dat zielig wordt gevonden, is er geld in potjes gestopt en subsidiebeleid gemaakt, op basis waarvan hele oeuvres zijn gebouwd, die door vrijwel niemand worden aanschouwd of gelezen.

Las Twee piepjes van F. van Dixhoorn, uit 2007. Ja, ik loop wel vaker achteraan, geen haast, weet je. Enfin, Twee piepjes, waarin de ondervinding van een medisch onderzoek summier met de lezer wordt gedeeld. Uiterst summier. Er blijft veel te raden over. Toch zou ik de inhoud concreet willen noemen, welomschreven. En de vorm: die kiest Van Dixhoorn uiteraard ook met het oog op de poëtische ervaring.

gevolgddoor de zonen ik denk niet meer1. ik ben nu hier *

Pakte een XXL pak spaghetti uit de kast, dat al open bleek te zijn en nog bijna vol: mikado.

#1140, Ton van ’t Hof, 2023