25.10.2022

‘Elke generatie kent haar eigen supersterren,’ stond er in een verslag van een museumbezoek, ‘en wat kunstenaars betreft lijkt Anne Imhof de onze te zijn.’

Omdat ik nog nooit van Imhof had gehoord googelde ik haar: 44-jarige Duitse beeldend kunstenaar, choreograaf en performancekunstenaar. Tien jaar geleden studeerde ze af aan de prestigieuze Städelschule in Frankfurt.

Wat me opviel: het overgrote deel van Google’s afbeeldingen betreft een beeld van Imhof zelf en niet van een van haar kunstwerken. Wat ik in verband bracht met huidige narcistische tendensen.

Imhof heeft momenteel een ‘spektakeltentoonstelling’ in het Stedelijk, getiteld Youth: 1100 vierkante meter zijn met behulp van ‘autobanden, glazen platen en plastic opbergbakken’ omgetoverd tot een ‘labyrintische totaalinstallatie’. Een stukje Efteling voor volwassenen. ‘De ruimte voelt als een spookachtige bibliotheek en autobegraafplaats ineen.’

Kennelijk belichaamt deze installatie de vraag of een kunstwerk dat niet tentoongesteld maar opgeslagen is, nog steeds kunst is. Dat zou Imhof ermee willen uitdrukken.

Terwijl ik naar foto’s van stapels autobanden keek stelde ik me die vraag en antwoordde: een stapel autobanden is geen kunst meer als het wordt opgeslagen, maar een schilderij van Gerhard Richter of Luc Tuymans wel. Het ene kunstwerk is het andere niet.

Zelf zou ik nooit zomaar op deze vraag zijn gekomen. Youth, concludeerde ik, is dus een kunstwerk waar de uitleg deel van het werk uitmaakt.

Verderop in het verslag nam ik nog kennis van een poging tot begrip en duiding van het labyrint: ‘Met deze installatie lijkt Imhof het materiële “volume” van kunst te willen benadrukken. Ze neemt zoveel ruimte in, met al die autobanden en die stalen kooien. Daardoor kun je er als kijker niet omheen dat deze expositie een grote accumulatie is, van tijd, ervaring, maar ook arbeid.’

Wie naar een beeldhouwwerk van Michelangelo kijkt krijgt méér aangereikt over begrippen als tijd, ervaring en arbeid dan de kunstopstelling van Imhof, die bij mij vooralsnog het predicaat hapsnap oproept.

Om Youth te ervaren, want dat is natuurlijk óók een bedoeling ervan, moet ik er uiteraard heen. Ik vrees nu echter dat het de lange reis van Brantgum naar Amsterdam niet waard zal blijken te zijn.