20.09.2022

In een recensie wordt Andreas Burnier – van wie ik lang geleden toch minstens één boek las, iets met een trein – als ‘een eenzame denker’ omschreven. Zocht online Burniers bibliografie op: De trein naar Tarascon, roman, 1986. Meende dat ik het toen wel een aardig boek had gevonden.

Denken is een particuliere handeling die je allenig of in gezelschap kunt doen. Als gedachten gevormd zijn kun je ze uitwisselen met anderen. Dacht Burnier graag allenig of wisselde ze haar gedachten zelden met anderen uit? Of beide? Of voelde ze zich eenzaam en peinsde veel? Uit de recensie blijkt het niet.

Theo Sontrop bestierde ooit De Arbeiderspers, bracht zijn oude dag op Vlieland door en overleed in 2017. Onno Blom zocht hem regelmatig op dat eiland op en legde hun gesprekken vast in het vermakelijke boekje De conversationalist. Insulaire gesprekken met gentleman en ex-uitgever Theo Sontrop. Op de vraag naar het hoe van het uitgeven antwoordde Sontrop: ‘Voorzichtig goede debutanten brengen. Het oude fonds, de backlist, oppoetsen en je klassiekers een herkenbaar literair gezicht geven … Dat is, dames en heren, de kern van de zaak.’

Vandaag verschenen bij Gaia Chapbooks: een herdruk van Herman Gorters In memoriam, met een uitgebreide inleiding door Gert de Jager.

Lees alsof het tijd is.