வூடி ஆலனின் கேலி

ரஷ்ய இலக்கியங்களைக் கேலி செய்து வூடி ஆலன் இயக்கிய திரைப்படம் Love and Death. 19 ஆம் நூற்றாண்டின் ரஷ்ய நாவல்கள் மற்றும் சோவியத் திரைப்படங்களைப் பகடி செய்து இப் படத்தை உருவாக்கியிருக்கிறார். டால்ஸ்டாய் மற்றும் தஸ்தாயெவ்ஸ்கியை ஆழ்ந்து படித்த ஒருவரால் தான் இது போன்ற பகடியை உருவாக்க முடியும்.

குறிப்பாகக் கரமசோவ் சகோதரர்கள் மற்றும் லியோ டால்ஸ்டாயின் போரும் வாழ்வும் நாவலை இதை விடக் கேலி செய்ய முடியாது. அதிலும் நெப்போலியன் படையெடுப்பை war and peace திரைப்படம் எவ்வாறு காட்சிப்படுத்தியுள்ளதோ அதே விதத்தில் இந்தப் படத்திலும் உருவாக்கப்பட்டிருக்கிறது. வெடித்துச் சிரிக்கும்படியான நகைச்சுவை காட்சிகள் கொண்ட படம்.

போரும் வாழ்வும் நாவலைப் போலவே படமும் ஒரு விருந்தில் துவங்குகிறது. வூடி ஆலன் போரிஸ் என்ற கதாபாத்திரத்தில் நடித்திருக்கிறார். ரஷ்ய இசை, ரஷ்ய நடனம். ரஷ்யக் கதாபாத்திரங்கள். ரஷ்யக் கதைகளில் வரும் நிறைவேறாத காதல். திருமணத்திற்குப் பிறகான காதல். மரணம் மற்றும் கடவுள் குறித்த ஆழ்ந்த விவாதம் எனச் சகலமும் படத்தில் கேலி செய்யப்படுகிறது.

கரமசோவ் சகோதரர்களைப் போலவே இவான் அவனது தந்தை அறிமுகமாகிறார்கள். போரிஸ். ஒரு கோழை. போரை விரும்பாதவன். ஆனால் அவனது பெற்றோர் போரில் சண்டையிட்டுச் சாவதே வீரம் என்கிறார்கள். அது முட்டாள்தனம் எனப் போரிஸ் தப்பித்து ஒட முயலுகிறான்.. அவன் விரும்பும் சோனியா என்ற இளம்பெண். போரிஸின் சகோதரன் இவானை விரும்புகிறாள். தனது காதல் தோல்வியைத் தாங்க முடியாமல் வெண்ணிற இரவின் நாயகன் போலப் போரிஸ் புலம்புகிறான்.

இவான் வேறு பெண்ணைத் திருமணம் செய்து கொண்டுவிடவே சோனியா ஆத்திரத்தில் பணக்கார மீன் வியாபாரியைத் திருமணம் செய்து கொள்கிறாள் வயதான வியாபாரிக்கு மீனைத் தவிர வேறு நினைப்பே கிடையாது. அவளோ இசைக்கலைஞருடன் ரகசிய காதல் கொள்கிறாள்.

கட்டாயத்தின் பெயரால் போரிஸ் ராணுவத்தில் சேருகிறான். அவனது பயிற்சிகள் முழுவதும் சாப்ளின் படம் பார்ப்பது போலவே இருக்கிறது

காதலும் மரணமும் தான் ரஷ்ய இலக்கியத்தின் அடிப்படைகள். அதைத் தத்துவார்த்த தளத்தில் ரஷ்ய இலக்கியங்கள் விவாதிக்கின்றன. ஆராய்கின்றன. அதைத் தான் வூடி ஆலன் கேலி செய்கிறார்

ராணுவத்தில் எதிர்பாராமல் நடந்த சாகச நிகழ்வில் போரிஸ் வீரனாகிறான். ,இதற்காக விருதுகள் கிடைக்கின்றன. அவன் திரும்பி வரும் போது சோனியா விதவையாக இருக்கிறாள். அவளுக்கு ஏகப்பட்ட கள்ளக்காதல்கள்.

அவளைப் போரிஸ் திருமணம் செய்து கொள்கிறான். அவர்கள் இணைந்து நெப்போலியனைக் கொல்ல திட்டமிடுகிறார்கள். அதற்காக மாஸ்கோ செல்கிறார்கள். ஸ்பானிய தூதர் மற்றும் அவரது சகோதரி போல் மாறு வேடமிட்டு அவர்கள் செய்யும் சதித்திட்டம் மிக வேடிக்கையாகச் சித்தரிக்கப்படுகிறது

முடிவில் பிடிபடும் போரிஸ் மரணதண்டனை விதிக்கப்படுகிறான். கடவுள் தன்னைக் காப்பாற்றுவார் என்று உறுதியாக நம்புகிறான். ஆனால் கடவுள் கைவிட்டுவிடவே அவன் கொல்லப்படுகிறான். பெர்க்மெனின் The Seventh Seal திரைப்படத்தில் வருவது போலவே மரணத்துடன் நடந்து தனது வீடு நோக்கி நடந்து வருகிறான். மனைவியைச் சந்தித்து விடைபெறுகிறான்.

போரிஸ் தனது தந்தையுடன் நடத்தும் உரையாடல். சோனியாவின் காதல். மதகுருவின் கதாபாத்திரம் யாவும் தஸ்தாயெவ்ஸ்கியை கேலி செய்கின்றன

படம் முழுவதும் கேலியான தத்துவ வாசகங்கள் பேசப்படுகின்றன. போரிஸும் சோனியாவும் கடவுள் இருக்கிறாரா என்று விவாதிப்பது கேலியின் உச்சம்.

Sonja : Alright, let’s say that there is no God and each man is free to do exactly as he chooses, well, well, what prevents you from murdering somebody?

Boris : Well murder is immoral.

Sonja : Immorality is subjective.

Boris : Yes but subjectivity is objective.

Sonja : Not in any rational scheme of perception.

Boris : Perception is irrational, it implies immanence.

Sonja : But judgement of any system or a priori relation of phenomena exists in any rational or metaphysical or at least epistemological contradiction to an abstract and empirical concept such as being or to be or to occur in the thing itself or of the thing itself.

Boris : Yeah, I’ve said that many times.

இந்தப் படத்தில் எதை வூடி ஆலன் கேலி செய்கிறாரோ அது தான் ரஷ்ய இலக்கியத்தின் தனித்துவம். இதன் காரணமாகவே இன்று வரை அந்த இலக்கியங்கள் வாசிக்கப்படுகின்றன.

வூடி ஆலன் திரைப்படம் போலவே And Quiet Flows the Vodka: or When Pushkin Comes to Shove என்ற புத்தகத்தைச் சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு படித்திருக்கிறேன். அதுவும் ரஷ்ய இலக்கியங்களைக் கேலி செய்தே எழுதப்பட்டிருக்கிறது

1 like ·   •  0 comments  •  flag
Share on Twitter
Published on July 05, 2022 23:38
No comments have been added yet.


S. Ramakrishnan's Blog

S. Ramakrishnan
S. Ramakrishnan isn't a Goodreads Author (yet), but they do have a blog, so here are some recent posts imported from their feed.
Follow S. Ramakrishnan's blog with rss.