Ελληνική rap. Υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος.

   Είναι γεγονός ότι η προηγούμενη εγγραφή μου σχετικά με την trap ταρακούνησε, δικαίως, πολλούς φίλους μου. Μάλιστα, κάποιος αναρωτήθηκε κατά πόσο υπάρχουν ποινικά κολάσιμα αδικήματα στους στίχους αυτούς. Ευτυχώς, ο λόγος στην Πατρίδα μας είναι ελεύθερος και ούτε συλλήψεις προθέσεων μπορούν να γίνουν αλλά απ'  ότι ξέρω, πολλοί απ' αυτούς τους τραγουδιστές ήδη ελέγχονται νομικά για συμπεριφορές τους. Θα ήταν αδύνατον ο λόγος τους να είναι διάφορος από τις πράξεις τους. 

Φωτογραφία από TheSunsetHunter από το Pixabay

  Από την άλλη ένας γονέας και μια μαθήτρια Μουσικού Σχολείου, μου επεσήμαναν ότι δεν υπάρχει μόνο η trap με το Chinchilla του Snik ή άλλα, παρόμοια σε λόγο κομμάτια. Κι έχουν δίκιο, διότι υπάρχει και η καλή ελληνική rap.  Από την άλλη, δυστυχώς, αυτοί οι άλλοι εξακολουθούν να βρίσκονται στο περιθώριο, όχι της νεολαίας αλλά απ' ότι καταλαβαίνω των συστημικών ΜΜΕ, που αρέσκονται στον εύκολο εντυπωσιασμό και φοβούνται το καινούριο και την αμφισβήτηση. Εξάλλου από τους στίχους που παραθέτω παρακάτω, θα καταλάβετε το γιατί.

  Το πολιτισμικό κίνημα που σήμερα κατακτά τη Νεολαία είναι το hip hop με την μουσική rap (και το υποπροϊόν της την trap). Ένα κίνημα αμφισβήτησης, λογικό όταν μιλάμε για νεολαία.  Σήμερα θέλω να σας παρουσιάσω μερικούς στίχους της ελληνικής rap, της οποίας μάλιστα οι στίχοι είναι σε μέτρο ιαμβικό. Κι αυτό θα το κάνω, διότι δεν θέλω να δώσω την ψευδή εικόνα ότι η νεολαία μας επικροτεί στο σύνολο της ακούσματα όπως αυτό που σας παρουσίασα στην προηγούμενη εγγραφή μου.

  Εδώ θέλω να κάνω μια αναγκαία υποσημείωση. Δεν σημαίνει ότι συμφωνώ απόλυτα με όλους τους παρακάτω στίχους. Τα χρόνια που έχω φορτωμένα στην πλάτη, με κάνουν να αναλύω πολύ περισσότερο ότι ακούω. Αν ήμουν όμως εικασάρης, ναι, κάπου εκεί θα ήμουν κι εγώ.

  Πρώτα πρώτα όμως θέλω να ακούσετε το παρακάτω τραγούδι του Εισβολέα - στην κουλτούρα της hip hop είναι να μην χρησιμοποιούνται τα πραγματικά ονόματα των δημιουργών - όπου στην αρχή και το τέλος του ακούγεται ο Χρόνης Μίσσιος. Ο τίτλος του: Το αφήσαμε για αύριο. 

Στίχοι:

 N.O.E.  Από το τραγούδι Όλα είναι στο μυαλό (απόσπασμα)

ΑξιοπρεπήςΕιλικρίνεια και Ευθύτητα, Αξίες ζωήςΣυναισθήματα ανεκτίμητα που αξίζεις να ζειςΜονάχα ο εαυτός σου είναι άξιος κριτήςΣπάω αλυσίδες, μ’ ακούνε ατσίδεςΕλεύθεροι άνθρωποι, όχι χασικλήδεςΕύλογη μάθηση, βγάλ' τις παρωπίδεςΕύστοχοι άτρωτοι, εύστροφοι ΆρχοντεςΠάντα του εαυτού με μάτιασες Φτοουυυδεν θέλω να 'σαι ανέντιμος σα ζάλη ποτούΤο ραπ μου είναι έτοιμο, στόμα χοντρούΤο ραπ τους ανέκδοτο σαν του ΤοτούΣτο ραπ μου ανένδοτος, χρέος σκοπούΝα με φτάσουνε ανέφικτο ούτε καν να με δουνΤο τέλος μου ανέλπιστο απ’ το πως και απ’ το πουΤο γέλιο μου ανέγγιχτο στο φως να το δουνΌλοι μου χαμογελούν
Ραμμένος Άσσος  Από το τραγούδι Σε ΠόλεμοΖω μέσα σε εισαγωγικά αφού τριγύρω βλέπω θάνατοΠεθαίνουνε παιδιά κυνηγώντας το μεροκάματοΑν δεν έφτασε το πρόβλημα στο σπίτι σου τότε γάμα τοΜόνη σου απορία που θα πάμε αυτό το Σάββατο Γενιά που ζει μέσα από οθόνεςΑντίδραση εικονική διαλέγοντας απλά ένα κουμπίΓίνατε πόρνες, ανασφαλείς με ανάγκη επιβεβαίωσης4.000.000 θύματα της αποξένωσης Κι αυτά είναι μόνο στην Αθήνακαι στη δουλειά σου πας φοβούμενος μη χάσεις το μισθό του μήναΜα κρατάς πάντα το στόμα σου κλειστόγιατί το αφεντικό θα βρει άλλο θύμα και θα σε αφήσει στην πείνα Ξεκίνα, έχεις αργήσει, Το δημόσιο έχει άλλους όρους, το μπουρδέλο τους μέχρι τις δύο θα έχει κλείσειΚαι ο υπάλληλος που θα σε εξυπηρετήσει έχει κάνει πίπες σε βουλευτή για να τον διορίσει Στις πορείες κατεβάζουν ασφαλίτες να μας δένουν απ' τον καναπέ σου βαφτίζεις πολίτες, αλήτεςΣτην γειτονιά σου κόβουν βόλτες Χίτες και στ' όνομα της χώρας σου μαχαιρώνουνε πρόσφυγες τις νύχτες Είσαι περήφανος που βρέθηκες τυχαία σε μια χώρα με ιστορία λες και υπόλοιπες δεν έχουνΌσοι δεν έθεσαν προσωπική πορεία είναι καταδικασμένοι μέσα σε μάζες να τρέχουν Πίσω από ένα άτομο, ο ορισμός του φασισμούΝτυμένος με δημοκρατία, έρμαια του καπιταλισμούΠαρασυρμένοι από στερεότυπα, οπαδοί του ρατσισμούΗ άνοδος του ναζισμού στη ''χώρα του πολιτισμού '' Με θέλουν να υπηρετώ ένα ΘεόΠου απ' τα προβλήματα δεν μ΄ έκανε ποτέ ν' απαλλαγώΚαι γάμα εμένα εγώ έχω και υγεία και φαγητόΠως να πιστέψω στο Θεό όταν βλέπω ένα παιδί νεκρό; Όταν παπάδες βιάζουν μικρά παιδιάΜε τα ίδια χέρια που απλώνουν για να τα φιλήσει μια γιαγιάΠου έχει μεγαλώσει και δεν αλλάζει πλέον μυαλάΠαρ' όλ' αυτά , με τα σημερινά μυαλά, καμία διαφορά Αμαρτία λέει να βρίζω τα θείαΜα δεν είναι αμαρτία να εκτελούνται άνθρωποι για την θρησκείαΚι αν σέβομαι μέχρι τώρα λέγεται ήθοςΜα οι μαθητές ακούν ό,τι διδάσκονται από τη χώρα σας και η χώρα σας, διδάσκει μίσος Κι ίσως ξέρουμε στο τέλος τι θα γίνειΦλόγες , σφαίρες να σφυρίζουνε, τίποτα δεν θα μείνειΕίστε κτήνη, η ανθρωπιά από τον άνθρωπο παρεκκλίνειΕίμαι σε πόλεμο, μη μου ζητάς να μιλήσω για ειρήνη Κι ίσως ξέρουμε στο τέλος τι θα γίνειΦλόγες , σφαίρες να σφυρίζουνε, τίποτα δεν θα μείνειΕίστε κτήνη, η ανθρωπιά από τον άνθρωπο παρεκκλίνειΕίμαι σε πόλεμο, μη μου ζητάς να μιλήσω για ειρήνη
Ταφ λάθος Από το τραγούδι Έχω (απόσπασμα)
Έχω έναν ήλιο κρυμμένο πίσω από τα βουνάένα παρελθόν που έφυγε σαν σφαίραπήρε μαζί τους αράχνες, δράκους, φαντάσματα, μαύρα μάγια, ελπίζω να μην πέτυχε καθένανέχω έναν σκύλο που με ξυπνάει, κάθε χάραμα μου υπενθυμίζει να ξυπνάω νωρίς για μένα,μια βόλτα, ένας καφές ψηλά στον Υμηττό, περπάτημα να κάνω δικό μου, ότι μου χωράει μέσα στα χέρια,έχω ένα μόνιμο ανακάτεμα τον τελευταίο καιρό, κουνάει πολύ μέσα στην ελπίδα έχει αέρα,τα κύματα δεν φτάνουν ούτε καν όμως κατάστρωμα και όπως μ' είπε ο αετός κοντεύουμε ν' βρούμε ξέρα,έχω έναν φίλο μου τον έρωτα, όσα χρόνια και να περάσαν δεν μου έχει πει ποτέ ούτε ένα ψέμα,με περιμένει κάθε βράδυ στο ίδιο μέρος γεμίζοντας με αγάπη για την επόμενη μέρα,έχω ένα πρόβλημα όταν λείπεις,της μέρας μίσος δεν καλύπτεις,γι' αυτό και δίνω κακό στο κακό, υπήρξαν στιγμές όπου δεν θα ήθελες μαζί μου να τις ζήσεις,έχω προβλέψει καταλήξεις, έχω ένα άγγιγμα που δεν σε αφήνει αν δεν πω να με αγγίξεις,έχω σταλθεί για κάποιο λόγο εδώ, στα σίγουρα νομίζω είσαι κοντά μαζί μου να τ' ανακαλύψεις


Sosial Waste Από το τραγούδι Σαν πρόκες (οι δύο πρώτοι στίχοι είναι από ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη - απόσπασμα)
Σα πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις Να μην τις παίρνει ο άνεμος να μην τις παίρνει Σαν έρθει η ώρα τη μεριά σου να διαλέξεις Κάποια απ’ αυτές να σε τραβά και να σε φέρνει Σαν τα μαχαίρια να χαράζουνε τα λόγια Μην είναι κάστρα στην άμμο, μπαίγνιο του ανέμουΟ στόχος είναι στο μυαλό όχι στα πόδιαΣτις Πλαταιές τούτου του άνισου πολέμου
Είναι παράξενη τούτη που γράφω η πέναΚι όσο το σκέφτομαι τόσο μοιάζει με μέναΣτα λόγια είναι φειδωλή δε λέει πολλάΜα όταν σαλτάρει δεν την κάνω πια καλάΜου λέει μαλάκα ώρα να κόψουμε την πλάκαΒρες πια το θάρρος για να τους τα πεις σταράτα-Κι αν δεν ακούσουνε; -Ν’ ακούσουν δε με νοιάζειΒάλε μπροστά τις μηχανές και πάτα γκάζιΜας κουμαντάρουν και μας κάνουνε το μάγκαΚάτι καριόληδες που έτυχε να ’χουν φράγκαΈχουν καράβια, εφημερίδες και κανάλιαΚι όλο μου σφίγγει τη θηλιά τούτη τη τανάλιαΚι άκου να δεις τώρα πως παίζουν το παιχνίδιΠου τους κανόνες του ίσως τους ξέρεις ήδηΜε τα κανάλια και τα ράδια ακόμηΚαθοδηγούν αυτό που λέμε «κοινή γνώμη»Της λένε πως αυτά που νόμιζες καρύδιαΑποφανθήκαμε πως είναι βελανίδιαΚι αν θέλεις φίλε μου στον πόλεμο να αντέξειςΝα τους καρφώνεις μάθε με όπλο σου τις λέξεις
Τέλος αν θέλετε να εντρυφήσετε περισσότερο στο θέμα, σας παραπέμπω στον παρακάτω σύνδεσμο, όπου θα ακούσετε, σύμφωνα με τον συντάκτη του άρθρου την ιερή δεκάδα του ελληνικού hip hop:
https://provocateur.gr/out-about/11587/ayth-einai-h-ierh-dekada-toy-xip-xop