Twaalf Wit Borde
‘n Ruk gelede kom ek by ‘n vriendin aan waar sy haar bêreborde was en versigtig afdroog, voordat sy dit weer wegpak. Dis ʼn volledige Noritake stel, kompleet met opskepbakke en als. Die fynste blommetjies en goue randjies, te pragtig. Maar ai, dis darem só onprakties. Daar sal min van die goue randjie oorbly as ʼn kind iets daarin warm maak in die mikrogolfoond, om nie eers te praat van die skottelgoedwasser nie. Daarom dat die vriendin die Noritake stel nog nooit gebruik het nie, sy sit dit weg langs die Royal Albert teestel met die pienk en goud.
Dit laat my toe wonder – wat máák mens in die hedendaagse lewe nog met bêreborde? Wanneer word dit uitgehaal en vir wie? As daar spesiale gaste kom, hoor ek die mense sê. Maar wie is nou spesiaal genoeg vir daardie bêreborde?As ons onsself nie goed genoeg ag om per geleentheid op ons beste borde te eet nie, wie ag ons dan goed genoeg?
Dit is net soos ons vroue, voordat ons ons voete by die deur uitsit op pad iewers heen, sal ons altyd eers in die spieël loer om te sien of ons hare reg lyk. Al is dit reg, voel-voel ons mos so terwyl ons in die spieël loer. Die laaste wat ons dan doen, is om nog ‘n vegie lipstiffie ook aan te sit. Let wel, nét voordat ons by die deur uitgaan. Hoeveel keer sien jy dit op parkeerterreine, net voordat ‘n vrou uit haar kar klim, loer sy in die spieëltjie om haar grimering te bekyk. Ons maak onsself altyd mooi vir ander.
Waarom doen ons dit? Waarom trek ons beter aan as ons uitgaan as wat ons vir onsself aantrek? Waarom maak ons onsself mooier vir ander? Waarom trek ons beter onderklere aan en verf ons toonnaels wanneer ons dokter toe gaan? Waarom haal ons ons beste borde uit as ons gaste kry? Waarom eet ons maalvleis en wors, maar vir gaste koop ons steak?
Hierdie ding kom al van ons vroegste kinderjare af. Ek onthou nog hoe ons klas skoongemaak het vir die dag wat die inspekteur kom. Hy was ‘n vreeslike belangrike man en die hele skool was in rep en roer vir so ‘n besoek. Ons het inkvlekke van die banke afgeskrop en seker gemaak al ons boeke is mooi netjies oorgetrek. Die onderwysers het hulle spanning op die kinders oorgedra en die inspekteur se koms is met vrees en bewing afgewag.
As kind het my ma ‘n spesiale gestyfde wit damasktafeldoek gehad, wat net uitgehaal is as die predikant vir ete kom. Dan het my ma nooit beetslaai gemaak nie, want wat sou Dominee dink as iemand rooi vlekke op die tafeldoek sou mors?
Suid-Afrika het die bod om die 2006 wêreldsokker aan te bied verloor. Wat het gebeur om ons vervoerstelsels op te knap? Net mooi niks, totdat ons die bod gewen het vir die 2010 sokker! Toe word al die lughawens skielik opgeknap en daar was woes baklei om die Gautrein betyds gebou te kry.
Elke jaar Desember word ons dorp se beste uitgehaal vir besoekers aan ons kusdorp. Die Munisipaliteit spook om alles reg te kry vir Die Seisoen. Tog is dit ons inwoners wat Kleinmond aan die gang hou. Dit is tyd dat onsself goed genoeg ag dat ons al die projekte vir onsself doen, die toeriste sal vanself baat daarby.
[image error]
Self het ek net twaalf borde. In totaal. Twaalf borde, twaalf papborde, tien kleinbordjies en verskillende groottes bakkies vir poeding en pap. (Gelukkig kan mens Maxwell Williams bly aanvul, nè?) Dis my beste borde, my gebruiksborde en die skottelgoedwasser loop elke dag, so dit is meer as genoeg vir ons twee. Ons het nooit soveel mense gelyktydig aan ons tafel nie, so waarom dan goed in gaste opgaar wat jy nie gebruik nie?
Haal uit daardie Noritake. Dek vir jou gesin tafel daarmee. Maak vir jouself tee in jou Royal Albert, en roer dit met jou goue teelepels. As ek sulke mooi goed gehad het, het ek dit gebruik. Jy verdien dit. En dra daardie mooi onderklere terwyl jy dit doen. Jy hoef nie lipstiffie aan te sit nie, anders moet jy dit weet van daardie mooi koppies afwas… Pluk sommer ‘n paar kappertjies in die tuin om die tafel nóg mooier te laat lyk.
Die beste wat jy het, is goed genoeg vir jou. Soos my twaalf wit borde.
“Be the one to stand out in the crowd,
Be the one to go where they’d rather not.
Beautiful things don’t beg for a chance to glow
They throw out their lights and just shine out loud!”
― Chinonye J. Chidolue
