Γιάννης Μακριδάκης's Blog, page 16
April 3, 2017
Η Λυρική Σκηνή διασκευάζει τις Γραφές
Της Ιωάννης Κλεφτόγιαννη
Oι Έρση Σωτηροπούλου, Ευγένιος Αρανίτσης, Γιώργος Κοροπούλης και Γιάννης Μακριδάκης εξηγούν πώς παραφράσαν τα Ιερά Κείμενα, συνθέτοντας υπερρεαλιστικούς διαλόγους και φέρνοντας τον Ιησού αντιμέτωπο με το σύγχρονο καταναλωτή.
….
Και για τον Γιάννη Μακριδάκη η παράφραση ήταν μια ιστορία δύσκολη. «Τελικά, άφησα το αισθητήριό μου να δουλέψει». Η πρόταση του Κουμεντάκη να δημιουργηθεί κάτι νέο από τα Ιερά Κείμενα για το σύγχρονο κοινό τον ιντρίγκαρε, ούτως ή άλλως. «Η πρόκληση για μένα ήταν ανθρωπολογικού περιεχομένου», εξηγεί. Προέβη σε μια παράφραση των Παθών του Ιησού από τα Μεγαλοβδομαδιάτικα Ευαγγέλια φέρνοντάς τα στο σήμερα «για να συμπεριλάβω τη σύγχρονη κοινωνία και το σύγχρονο άνθρωπο σε μια καταναλωτική εποχή όπου έχουμε υποκαταστήσει όλες τις φυσικές ιδιότητες με το ρήμα καταναλώνω. ‘Εβαλα τον καταναλωτή και τον Ιησού αντιπάλους και έκανα μια αλληγορική μεταφορά. Αυτό βγήκε ως πρόκληση απέναντι στο κοινό για να γίνει κριτής.»
Κι ο αναγνώστης μπορεί να γίνει με το ακόλουθο χωρίο: «… Την αυτήν στιγμή ο Ιούδας, όστις είχε λάβει υπό του Κεντρικού Τραπεζίτου τριάκοντα αργύρια ίνα προδώσει τον Ιησού, πλησίασε, χαιρέτισε και ησπάσθη Αυτόν. Ήτο το συμφωνηθέν σήμα του προς τους Στρατιώτες και τους Φρουρούς, οίτινες αμέσως εκινήθησαν κατ’ Αυτού, αλλά ο μαθητής Αυτού Σίμων Πέτρος χύμηξε πρώτος και εκτύπησε σφοδρά εις το πρόσωπο Καταναλωτήν τινά εκ του πλήθους, ονόματι Μάλχον. Ο Ιησούς τότε ήλξε ευθύς τον Πέτρον οπίσω και είπε εις αυτόν: «Η βία δεν είναι ο Τρόπος. Ο ασκών βία και προξενών τρόμον εις άλλα πλάσματα, πεθαίνει ο ίδιος βιαίως, έντρομος». Πλησίασε κατόπιν τον Μάλχον και αφού έλαβε το πρόσωπον αυτού εντός των χειρών Του, τον άγγιξε επί των οφθαλμών, της ρινός, της ματωμένης αυτού γνάθου, λέγων εις αυτόν μεγαλοφώνως, ίνα ακούσουν άπαντες: Εις το εξής να οράς, να οσφραίνεσαι, να γεύεσαι ως πλάσμα φυσικόν, ουχί να καταναλώνεις εικόνες, αρώματα, τρόφιμα και υγρά, ανθρώπους και τόπους, ω Άνθρωπε. Ο Δούλος εκείνος τότε εστάθη στα πόδια του στέρεα, εκοίταξε στα μάτια τον Ιησού και ευθύς οπισθοχώρησε ολίγα βήματα έντρομος ως αγρίμι εις την θέα του πλήθους, εις το οποίον μετείχε και ο ίδιος έως πρότινος. Έπειτα, ήρχισεν άξαφνα τρέχων εντός σκότους βαθέως, δια μέσου των ελαιοδένδρων του όρους και εξηφανίσθη. Έκτοτε ουδείς είδε αυτόν εις την Αγορά και την πόλιν….»
Όλα για καλό: Αναγνωστική απόκριση Κατερίνας Α.
Τελείωσα το βιβλίο με βαριά καρδιά,αφού δεν θέλω να είναι το τελευταίο σου.
Ακόμη και σ’αυτό το βαρύ κλίμα λοιπόν,έμεινα σαστισμένη.
Τα βιβλία σου “μας”κάνουν καλύτερους ανθρώπους .
Και εμψυχωνουν:δεν είμαστε μόνοι,δεν μείναμε πίσω,αυτός είναι ο δρόμος,αυτή είναι η ουσία,αυτοί είναι οι άνθρωποι κι αυτή είναι η ψυχή,η θέση και τα όνειρά τους.
Ευχαριστώ
Κατερίνα Α.
Όλα για καλό: Αναγνωστική απόκριση Thomas (goodreads.com)
Βαθμολογία: ★★★★★
Από τα καλύτερα του Μακριδάκη (που όλα είναι καλά, τι να λέμε τώρα). Στο «Όλα για καλό» θαύμασα για ακόμη μια φορά τον τρόπο που ξετυλίγεται η ιστορία, που ο συγγραφέας μέσα από τα λόγια του αφηγητή σε προϊδεάζει γι’ αυτό που θα ακολουθήσει χωρίς να σου αποκαλύπτει πολλά, έτσι ώστε να σε κρατάει διαρκώς σε αγωνία. Γεμάτο ανατροπές και αποκαλύψεις, με χαρακτήρες αληθινούς όπως πάντα και με συναισθήματα τόσο έντονα που νιώθεις την καρδιά σου πότε να χτυπά δυνατά και πότε να λιώνει. Το τέλος γλυκόπικρο όπως αρμόζει, σε κάνει να θες, με το που κλείσεις το βιβλίο, να πεις ένα ευχαριστώ στο συγγραφέα για όλα όσα σου έχει προσφέρει.
April 2, 2017
Όλα για καλό: Αναγνωστική απόκριση Ελένης Μπριασούλη
ΟΛΑ ΓΙΑ ΚΑΛΟ ή «Το χρονικό μιας τραγωδίας που αποτράπηκε»;
Προσπάθησα να βάλω σε μια σειρά τα μηνύματα τούτου του μυθιστoρήματος του Μακριδάκη, μέσα από τη δική μου ανάγνωση, αλλά στάθηκε δύσκολο, πρώτον, γιατί είναι πολλά και, δεύτερον, γιατί πολλά είναι ισοδύναμα σε σημασία. Τρία, όμως, στέκουν στην πρώτη γραμμή.
Όταν το τελείωσα μου ήρθε αυτόματα στο μυαλό ότι διάβασα το χρονικό μιας τραγωδίας που αποτράπηκε. Η τοπική παράδοση, που όπως έγραψε ο Γιάννης του την μετέφερε η κ. Καλοκαιρινού, έπαιξε το ρόλο του ‘από μηχανής Θεού’ και έδωσε λύση στην τραγωδία.
Ο χαρακτήρας του Νικηφόρου-Μιχάλη, ή του νικηφόρου Μιχάλη (;), χτίζεται σιγά-σιγά με την αφήγηση και αναδύεται σταδιακά μέσα από ένα σπαραχτικό γίγνεσθαι που τελειώνει με την κάθαρση. Μήπως, όμως, είναι νικηφόρος και ο Δημοσθένης (ο ρήτορας;); Ο απλός αφηγητής της ιστορίας, των ιστοριών καλύτερα, ώρες-ώρες στοχάζεται με μια παιδιάστικη σοβαρότητα τα δρώμενα, ψυχανεμίζεται το τραγικό, και μεταμορφώνεται, μέσα από τη γνώση που δίνει και παίρνει, σταδιακά στον ήρωα της κεντρικής τραγωδίας που ζητά την κάθαρση και που έρχεται με τη λύση της τραγωδίας στο τέλος.
Η σημειολογία του χώρου που ενώνει αντί να χωρίζει είναι έντονη και σε τούτο το μυθιστόρημα του Μακριδάκη. Η αρχή δένει με το τέλος του έργου στο ίδιο σημείο, στο καλύβι στο βουνό, έναν τόπο απομόνωσης, ένα τόπο άδηλης συνάντησης του πατέρα με τα παιδιά του, ένα τόπο κάθαρσης. Για να σημάνει ίσως ότι δεν υπάρχει αρχή και τέλος στο χώρο και στο χρόνο;
Μα και ο τόπος των δρώμενων, το νησί, χτίζεται από τη συνάντηση γεγονότων από τα παγκόσμια, τις προσφυγικές/μεταναστευτικές ροές, μέχρι τα τοπικά, την κουζίνα της κυρά- Στάσας, τον τάφο του Μουεζίν, την Αγία Τράπεζα, το Λωβοκομείο. Γεγονότα που τα ζωντανεύουν ζωντανοί και νεκροί, παρόντες, παρελθόντες και μέλλοντες, ντόπιοι και ξένοι. Οι πρόσφυγες δίνουν το στίγμα του ιστορικού πλαισίου της αφήγησης αλλά δεν υπερτονίζονται όπως θα περίμενε κανείς δεδομένης της συγκινησιακά φορτισμένης περιόδου του έργου. Μήπως γιατί στο άχωρο και άχρονο Χάος δεν υπάρχουν διακρίσεις;
Η προκλητική (έως σκανδαλιστική για κάποιους) αλλά δημιουργική αμφισβήτηση και αντισυμβατική προσέγγιση των παραδόσεων (‘αεροβάπτισμα’, ταφή και γάμος χωρίς ιερέα, ταφή και βάφτιση αλλόθρησκων) (προ)καλεί, όσους επιθυμούν, να ανατρέψουν τα στερεότυπα και να αναζητήσουν την ουσία των μυστηρίων για να τα (ανα)βιώσουν.
Η σημειολογία του χρήματος δεν περνά απαρατήρητη. Το χρήμα είναι ξένο, δεν ανήκει στον τόπο, μπαίνει στην (αγία) τράπεζα για να δοθεί σε όσους το έχουν ανάγκη κι όχι σ’ όσους το βρίσκουν. Δεν παύει, όμως, να είναι βάρος το ΞΕΝΟ χρήμα, που ο Δημοσθένης, ο διαχειριστής του χρήματος, τελικά το δίνει για καλό σκοπό και ξαλαφρώνει πριν αναχωρήσει…
Η αριστοτεχνική χρήση τεχνικών λογοτεχνικής γραφής και σε τούτο το μυθιστόρημα θριαμβεύει. Οι διάφοροι χαρακτήρες του έργου αποδίδονται πιστά, χωρίς να χαρακτηρίζονται από τον αφηγητή, τα μηνύματα που προσπάθησα να αποκρυπτογραφήσω αποδίδονται απλά κι αβίαστα. Πρέπει να είσαι μαΐστορας για να το πετύχεις αυτό.
Τελικά, αναρωτιέμαι αν διάβασα μια ή μερικές τραγωδίες μαζί, πλεγμένες άρραφα γύρω από την αισιοδοξία της κυρά-Καλής, όλα για καλό είναι, που αντιμάχεται και νικά τις προκαταλήψεις και προλήψεις της κυρά-Στάσας. Και ναι μεν μας δίνει το ελεύθερο ο συγγραφέας να συνεχίσουμε το γράψιμο για τη ζωή του Δημοσθένη εκεί ψηλά στο καλύβι, αλλά μήπως να περιμένουμε το επόμενο μυθιστόρημα του;
Ελένη Μπριασούλη
2 Απρίλη 2017
April 1, 2017
Όλα για καλό: Αναγνωστική απόκριση (Maria Altiki goodreads.com)
Βαθμολογία: ★★★★
Στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα ο Γιάννης Μακριδάκης για άλλη μια φορά μας μιλάει για το νησί του, την Χίο και την ιστορία της, χθες αλλά και σήμερα. Το βιβλίο διηγείται την κατάσταση του σήμερα, με όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Χίος με το προσφυγικό ζήτημα. Όλοι μας, όπως και οι ήρωες αυτού του βιβλίου, έχουμε παρελθόν. Μόνο που για κάποιους αυτό το παρελθόν είναι σκοτεινό. Αυτό συμβαίνει λοιπόν με τους ήρωες αυτού του βιβλίου και κάποια στιγμή αυτό το παρελθόν γεμάτο μυστικά και αμαρτίες έρχεται η ώρα να έρθει στο φως. Σε αυτό θα συμβάλλουν στην ιστορία του βιβλίου δύο αλλόκοτες κηδείες , μια απρόσμενη γέννηση, τρία διαδοχικά δείπνα, ένας κίτρινος φάκελος με παλιά χαρτιά που ξαναζωντανεύουν ιστορίες, έρωτες, ενοχές και ξεθάβουν μυστικά. Ποιες κρυμμένες αλήθειες θα βγουν στο φως;
Προσωπικά το βιβλίο το βρήκα τρομερά ενδιαφέρον γιατί δεν είχα ιδέα ότι η Χίος είχε λεπροκομείο. Μπράβο του λοιπόν γιατί μόνο για την Σπιναλόγκα ξέρουμε. Επίσης η αφήγηση κυλάει σαν γάργαρο νεράκι και δεν σ’ αφήνει να αφήσεις το βιβλίο από το χέρι, αν και με τις τόσες σπόντες του Δημοσθένη είσαι υποψιασμένος που θα καταλήξει το όλο πράγμα. Επίσης γέλασα πολλές φορές με τα καμώματα του Μιχάλη γιατί βρήκα σε αυτόν πολλά στοιχεία του Γιάννη μέσα του. Αυτό που δεν πολύ κατάλαβα ήταν το τέλος και η απόφαση του Δημοσθένη. Θα ήθελα πολύ να βρεθεί η ευκαιρία να βρεθώ με τον Γιάννη και να το συζητήσουμε.
Λίγα πράγματα για το λεπροκομείο της Χίου :
http://www.ribandsea.com/waves/1672-l…
Πηγή
March 31, 2017
Στην υγειά μας
Το ταπεινό χωράφι μάς θρέφει. Η άνοιξη είναι θαυματουργή. Κάθε μέρα η γη γεννάει τροφή για τον άνθρωπο και τα άλλα της πλάσματα. Προτού βγει ο Μάρτης κόψαμε και αγγινάρες. Τα σπαράγγια στο φόρτε τους.
March 30, 2017
Το νησί της λογοτεχνίας
Η Χίος του Ομήρου, του Κοραή και του Ψυχάρη απευθύνει πρόσκληση στην παγκόσμια λογοτεχνική κοινότητα να την επισκεφθεί, να την γνωρίσει και να εμπνευστεί από το φυσικό και ανθρωπογενές κάλλος της.
Υπάρχουν 4 σπίτια μέχρι στιγμής διαθέσιμα για διαμονή και εργασία συγγραφέων, ποιητών, μεταφραστών, τα δύο από αυτά στη Βολισσό και τα άλλα δύο στα Αυγώνυμα.
Σπίτια με όλες τις ανέσεις για μια σύγχρονη διαβίωση, με θέα στην δυτική ακτογραμμή του νησιού και το ηλιοβασίλεμα, ενταγμένα σε παραδοσιακούς οικισμούς και σε απείραχτο από την “ανάπτυξη” φυσικό περιβάλλον.
Για την διατροφή των επισκεπτών μας, υπάρχουν τα προϊόντα από τις φυσικής και βιολογικής καλλιέργειας φάρμες μας.
Τα σπίτια της λογοτεχνίας στη Βολισσό και στα Αυγώνυμα της Χίου αρχίζουν τη λειτουργία τους τον Απρίλιο μέχρι και τον Οκτώβριο κάθε έτους.
Κατά τη διάρκεια του προσεχούς Πάσχα θα διοργανωθεί το πρώτο εργαστήρι λογοτεχνίας στη Βολισσό. Επίσης το καλοκαίρι θα διοργανωθούν κι άλλα εργαστήρια, τα οποία θα ανακοινωθούν σύντομα.
Πληροφορίες: Γιάννης Μακριδάκης 6977000744, akridaki@gmail.com
The island of literature
Chios, the island of Homer, Ioannis Psycharis and Adamantios Korais, invites the global literary community to visit and be inspired by its natural and manmade beauty.
There are four properties currently available for writers, poets and translators to stay and work, two in Volissos and two in Avgonyma.
Featuring all the amenities of modern living, overlooking the west coast of the island and the sunset, located in the pristine and untouched setting of traditional villages.
The meals provided to our guests are made of products growing naturally and organically in our farms.
The houses of literature in Volissos and Avgonyma operate between April and October each year.
The first workshop of literature will be held in Volissos this Easter, more workshops will be announced shortly.
More info: Yiannis Makridakis 6977000744, akridaki@gmail.com
_____________________
La isla de la literatura
Chios, la isla de Homero, Ioannis Psycharis y Adamantios Koraís, invita a la comunidad literaria global a visitar e inspirarse en su belleza natural y artificial.
Hay cuatro propiedades disponibles actualmente para ofrecer alojamiento y lugar de trabajo a escritores, poetas y traductores, dos en Volissos y dos en Avgonyma.
Con todas las comodidades de la vida moderna, con vistas a la costa oeste de la isla y la puesta de sol, situado en el entorno virgen de pueblos tradicionales.
Las comidas que se ofrecen a nuestros huéspedes están hechas de productos naturales y orgánicos de nuestras granjas.
Las casas de literatura en Volissos y Avgonyma operan entre abril y octubre de cada año.
El primer taller de literatura se realizará en Volissos esta Pascua, más talleres serán anunciados en breve.
Más información: Yiannis Makridakis 6977000744, akridaki@gmail.com
March 28, 2017
Το ζουμί του σπαραγγιού
Βγαίνοντας το πρωί για να πάω στο ταχυδρομείο να στείλω Το ζουμί του πετεινού στην τυχερή της χθεσινής κλήρωσης Κική Τσ. στην Κοζάνη, έπεσα πάνω στα σπαράγγια του χωραφιού, που μόλις φυτρώσανε. Το έβαλα λοιπόν το βιβλίο στα πόδια τους για μετράρι και τα φωτογράφισα. Μη μου πείτε ότι δεν έχουν φωτογένεια;;
Γιάννης Μακριδάκης's Blog
- Γιάννης Μακριδάκης's profile
- 60 followers
