Petra Doom's Blog, page 7

Behm, de blauwe draak

Weet je wat er zo leuk is aan het geven van een schrijfworkshop? Als je een groep mensen met een creatieve geest samenbrengt, dan maken ze samen de meest fantastische sprongen.

[image error]Gisteren was ik, samen met YA-auteur Greet Ilegems, te gast in de Standaard Boekhandel van Ninove. Na een lezing ‘Fantasy in Vlaanderen en daarbuiten’ was het tijd om de aanwezigen met schrijfkriebels aan het werk te zetten.

We hebben een gemengde groep. Mensen die nog nooit geschreven hebben en amper hun teen in de fantasyboeken-vijver hebben gestoken als lezer, wat echte liefhebbers van het genre, en een paar schrijvers die al hard op weg zijn met hun boek.

Het blijkt niet uit te maken, de sfeer zit er al gauw helemaal in. We overlopen samen de elementen in de structuur van een fantasy-verhaal(idee)… en al doende bouwen we zo stukje voor stukje ons eigen verhaal op.

We beginnen bij: wie wordt ons hoofdpersonage? ‘Bam, we vliegen er meteen in’, grinnikt iemand. Voor hij het weet is dat de naam van het personage geworden.

De spits is afgebeten.

Hoe ziet Behm eruit? Wat voor iemand is hij of zij?

‘Wel… zou hij een draak kunnen zijn?’ oppert iemand.

– Kijk, op zo’n momenten geniet ik, want ik had tien opties in mijn hoofd, maar die niet. –

Natúúrlijk zou hij een draak kunnen zijn. Kan hij ook een jonge draak zijn? Waarom niet, het wordt een jeugdverhaal.

‘Ik vind’, overpeinst een meisje met lieflijke knotjes meedogenloos, ‘dat hij een grote flaw (gebrek) moet hebben…’

Het een leidt tot het ander, en ons personage krijgt allengs meer kleur. We stappen over op de wereld van Behm – hoe ziet die eruit?

‘Vierkant’, oppert iemand half grappend, wel wetende dat ik het over de maatschappij heb.

Maar wat een geweldig idee. Een vierkante wereld, hoe zit dat? Het wordt steeds intrigerender als we dieper in de wereld van Behm duiken, en hoe hij ermee verbonden is…

‘Oh, en op het eind hebben we dan de grote openbaring dat…’ – ‘Jaaa, dan blijkt dat al die tijd…’

‘Hij moet ook nog een tegenstander hebben’ – ‘Of iemand die hem bijstaat?’ – ‘En wat als…’

Tegen het eind van de workshop hebben we een verhaalidee. Greet en ik kijke[image error]n elkaar aan.

‘Heb jij het ook?’

‘Ja, ik heb er intussen al een half boek bij verzonnen.’

Schrijfworkshops zijn niet alleen inspirerend voor de deelnemers.

Oké, en dan nu een vrijwilliger om ons idee samen te vatten. Oei, dat is het harde werk van de schrijver, alle wilde creativiteit in banen leiden. Vrijwilligers moeten worden aangeduid, maar kwijten zich daarna voorbeeldig van hun taak. Ons gezamenlijke idee blijkt minstens drie verschillende incarnaties te krijgen, telkens met net een andere nuance al naargelang het hoofd waarin het zich genesteld heeft.

Daar kan er nog wel eentje bij… Without further ado: het verhaal, gecreëerd door het Fantastische Schrijverscollectief van Ninove (stad van de Wortelmannekes, zo blijkt), voor de gelegenheid in de vorm van een soort sprookje:

–

De vierkante raderen van de tijd

In fabels en de gezangen van de barden leven ze. De meesters van het luchtruim, de boodschappers van de hemel. De draken.

[image error]Ze zijn machtig, en ze zijn groots. Het dreunende geluid van hun vleugels kan de wind doen keren, hun klauwen kunnen huizen vernietigen, en alleen een ademtocht is al sterk genoeg om iemands leven uit te blazen. Hun aanwezigheid drukt op je geest. Ze komen ter wereld omringd door vuur, wanneer hun stenige eieren in de bodem inslaan en openbreken.

Vanuit hun bed kijken kinderen naar de nachthemel, en zien drakenschaduwen voor de maan. Maar wanneer ze opgroeien zijn ze vergeten dat ze moeten kijken. Of hoe ze moeten kijken. Draken bestaan niet, sussen ze hun eigen kinderen. Slaap zacht, slaap rustig. Ze zijn niet echt. Draken bestaan niet.

Ze vergissen zich.

Draken bestaan. Ze zijn echter dan de wereld waarop iedereen rondloopt. Echter dan de grens van de wereld, die je nooit mag bereiken, tenzij je door de leegte gegrepen wil worden.

Draken zijn de beheersers van dimensies, en de scheppers van werelden. Ooit hebben ze een oorlogszuchtig ras weggevaagd van hun thuiswereld. Niet door het ras te vernietigen, of te doden. Nee, ze hebben de tweebeners die zichzelf mensen noemen een wereld voor zichzelf gegeven.

Alleen de koning der mensen kent die waarheid nog. De waarheid die is doorgesijpeld in sprookjes en fabels, gezangen en rijmpjes. Zijn kroon geeft hem het vermogen om te zien, dwars door de dimensies heen, hoe zijn wereld verbonden is met de andere scheppingen van de draken.

Een paar draken zijn aangewezen om te waken over deze wereld van mensen. Zijn ze gevangenenbewaarders of hoeders, of loeren ze op de magie van de mensen, die de elementen beheersen? Eén onder hen in elk geval wel…

Zijn blauwe schalen moeten nog de donkere tint van zijn soortgenoten krijgen. Dat is niet de reden dat de andere draken hem mijden. Jeugd geneest van zichzelf, maar een draak zonder vleugels is ongeneeslijk zwak. Een meelijwekkend schepsel, dat niet uitgestoten maar beklaagd moet worden.

Behm neemt daar geen genoegen mee. Hij loopt langs de randen van de mensenwereld. Oorlogszuchtig ras, vernielzuchtig ras.

Sterk ras.

De magiërs van de mensen spelen met de elementen alsof het niets is. Vormen met hun wil schitterende ornamenten, met bewegende onderdelen, geschapen uit water en vuur, lucht en aarde.

Oh, om één van hen te zijn.

Hij loopt langs de randen van de mensenwereld terwijl zijn schalen beginnen te verkleuren. En de plek tussen zijn schouderbladen leeg blijft.

Om één van hen te zijn. Zijn wil te vormen. Vleugels te vormen van water en lucht, of van vuur en aarde.

En op een dag, als de rest van de draken op een vlucht is vertrokken, verbreekt Behm het grote verbod. Wat is het ook voor een vreemd verbod? Ze moeten deze wereld bewaken, maar ze mogen hem nooit betreden? Waarom niet?

Hij wisselt van gedaante, en neemt de vorm van een mens aan.

 

[image error]En elk mensenleven houdt halt

De tijd stokt

Geen adem, geen hartslag

De tijd stopt

 

 

Kinderen worden onrustig wakker. De koning kijkt op, en fronst zijn wenkbrauwen.

Een premiejager staart naar de magische tijdwijzer in haar hand. Er zijn twee uur verdwenen, ze weet het zeker. En zij is de verhalen niet vergeten, de schaduwen voor de maan. De waarschuwing in het kinderrijmpje. Terwijl ze haar wapens inpakt, zingt ze het zachtjes: ‘Draken drukken op je geest, eya, eya, ey, zodat je de tijd vergeet, eya, eya, ey. Dood het blauwe brute beest, eya, eya, ey.’

Er is een draak in de buurt. Ze gaat hem vinden. Draken zullen de wereld niet nog een keer vernietigen. Niet terwijl zij er is.

 

Op de wereld van de draken, roeren hun Wijzen zich.

De geschapen werelden zijn uit balans, door een tijdsstoring op de wereld van de mensen.

[image error]

 

[image error]De vorm van een mens heeft Behm geen elementale magie gegeven. Hij zoekt leraren op, maar ze kunnen hem niet helpen. Behm heeft magie in zich, dat voelen ze, een massa zelfs, maar die is zo diep verscholen, dat het onmogelijk lijkt om erbij te komen. Alleen een buitengewoon krachtige magiër zou hem kunnen helpen.

Er is één magiër die boven alle andere staat: de koning. Het lijkt belachelijk om de koning om hulp te vragen, maar… zijn vleugels.

Behm beseft dat hij geen tijd te verliezen heeft. Soms verliest hij de controle. Zijn drakenvorm neemt het over, steeds vaker. Het wordt steeds moeilijker om de gedaante van een mens vast te houden. Hij trekt naar de hoofdstad. Bij welk reisgezelschap hij zich ook aansluit, hij moet hen altijd weer verlaten. De drakengedaante komt na steeds kortere periodes. Mensen zien hem dan niet meer, maar ook uren aan een stuk verdwijnen, dat lukt natuurlijk niet onopvallend. Behm beseft niet dat de tijd stokt voor de mensen, elke keer als hij van gedaante verandert. Hij trekt alleen verder. De reis is lang, en eenzaam.

Tot hij haar ontmoet. De jonge vrouw met de kruisboog over haar schouder. Met de vurige ogen, en de verbeten trek om haar mond. Ze is een eenling, net als hij, maar ze raken aan de praat. Soms in brokjes waar uren tussen zitten, soms in een monoloog, waarbij de een vertelt, en de ander luistert.

Ze groeien naar elkaar toe, alsof er iets is dat hen verbindt.

 

Op de wereld van de draken discussiëren de Wijzen, steeds verontruster en woedender. De geschapen werelden sidderen door tijdsschokken. Mensen en hun destructieve neigingen… Is dit het teken voor het einde van de mensenwereld? Of moeten ze hun krachten inzetten om de tijd terug te dwingen, en de hele mensenwereld on-maken, alsof ze er nooit is geweest?

[image error]In het paleis wacht de koning, de kroon op zijn hoofd, met het groeiende besef dat er een dreigend noodlot naar het paleis op weg is.

In haar slaap zingt de premiejager zachtjes – ‘eya, eya, ey…’  en ze droomt van een drakenkop als trofee.

Behm zweet en worstelt, om de gedaante van de jongen die hij nu is vast te houden, want als hij deze keer wisselt, weet hij niet of hij nog wel terug kan… en de hoofdstad is zo dichtbij…

 

[image error]

 

Draken, gedoemde geliefden, en de wereld die op het spel staat…

Hoe loopt dit verhaal volgens jou af?

 

The post Behm, de blauwe draak appeared first on Petra Doom.

Recensie Overstekers – Een kracht ontwaakt (Fantasywereld)

[image error]Joke Michielsen las Overstekers – Een kracht ontwaakt voor Fantasywereld, het grootste online magazine op het gebied van fantasy en sciencefiction uit Nederland en Vlaanderen.

‘Zo af en toe gebeurt het wel eens dat je een boek hebt waarbij de eerste letters je meteen een goed gevoel geven. Met Overstekers heeft Petra Doom zo’n boek geschreven. Mirabel loopt over van enthousiasme en optimisme en dat merk je in haar manier van denken en praten. Het verhaal leest zo aangenaam en vlot dat je gewoon blijft lezen en het ene na het andere hoofdstuk leest. Daarnaast heeft Mirabel ook een erg gelaagd karakter (…) Petra Doom combineert op een originele manier de oude, bekende magische en mythologische wezens met de creatie van een nieuwe magische wereld die alles in een ander daglicht stelt. (…)’

Klik hier voor de volledige recensie.

 

 

 

The post Recensie Overstekers – Een kracht ontwaakt (Fantasywereld) appeared first on Petra Doom.

Review: A Darker Shade of Magic

A Darker Shade of Magic by V.E. Schwab

My rating: 5 of 5 stars


Al snel nadat ik dit boek oppakte werd het een nieuwe top 10-favoriet. De omslag belooft een fantasy thriller, en dat is het ook. Tegelijk deed het mij (ik weet niet of dit de gekste vergelijking ooit is) soms denken aan Tolkiens The Hobbit. Niet qua inhoud, maar in de manier van vertellen. Schwab heeft een heerlijke, soepele, beeldende stijl. En dat begint al bij de eerste twee zinnen:

'Kell wore a very peculiar coat.
It had neither one side, which would be concentional, nor two, which would be unexpected, but several, which was, of course, impossible.'

Daarna was ik verkocht. Voeg er een meisje aan toe dat piraat wil worden (ik weet hoe dat klinkt, maar Schwab laat het werken, vraag me niet hoe), magie in verschillende verschijningsvormen, poorten tussen werelden, personages die botsen op de meest geweldige manieren, et voilà: een boek naar mijn hart.




View all my reviews

Januari 2018: lezen, schrijven en de rest

Onder het motto: beter laat dan nooit, een overzichtje van de eerste maand van het jaar.

Lezen…

Ik heb me voorgenomen om vanaf dit jaar de boeken die ik lees bij te houden. Naar mijn meest voorzichtige berekening heb ik in mijn leescarrière al een paar duizend boeken verslonden, en ik weet absoluut niet meer welke dat allemaal waren. Achteraf vind ik dat toch wel jammer! Dus een van mijn goede voornemens voor dit jaar was om dat vanaf nu wél te gaan bijhouden.

Tot nader order heb ik besloten om daarvoor de site van Goodreads te gebruiken. (Op diezelfde site kun je trouwens ook reviews of sterretjes achterlaten voor boeken die je gelezen hebt, een kleine daad waarmee je auteurs altijd blij maakt – hint, hint.) Ik kan mijn gelezen boeken ook nog eens indelen volgens genre, en het is gewoon leuk om ze met hun covers bij elkaar te zien staan.

Zo krijg ik trouwens ook een idee hoeveel boeken ik tegenwoordig lees. Vroeger was ik het meisje dat elke week naar twee verschillende bibliotheken trok, met haar eigen lidkaart én die van haar zusje. Zak-ken vol. Sinds ik meer schrijf, heb ik het idee dat dat minder is geworden, maar in januari heb ik twaalf boeken gelezen, dus het valt duidelijk best mee.

Uitschieters?

[image error]Het recht van de Radch van Ann Leckie was een van mijn hoogtepunten van leesjaar 2017. Ik heb hem herlezen om de twee opvolgers te kunnen lezen, en ik zat er meteen weer hélemaal in. Deel 2 – Het zwaard van de Radch – ging anders verder met het verhaal dan ik verwacht had… en dat zorgde ervoor dat het nog beter was dan ik had gedacht.

Ik lees goede SF even graag als fantasy, en dit is echt een pareltje. Het hoofdpersonage, Breq, is momenteel een persoon, maar dat was ze niet altijd: ooit was ze Recht van Toren, een sterrenschip, met vele verschillende onderdelen / lichamen. Ze raakte betrokken in een groot conflict, en nu is er nog maar een stukje van haar over. Het verhaal volgt haar huidige, moeizame queeste, en laat in flashbacks zien hoe het zover is gekomen. Hoe Ann Leckie dit personage geloofwaardig weet neer te zetten, een artificiële intelligentie die enerzijds zoveel kennis heeft, maar anderzijds over de gekste dingen struikelt, omdat dat kwesties zijn die mensen gewoon ‘aanvoelen’, is briljant. Daarnaast thematiseert ze kwesties zoals taal en cultuur, mededogen, hiërarchie, en geloof, die mij ontzettend fascineren.

De vlammende geest, deel 4 in de YA-serie Lockwood & Co was wat mij betreft ook weer recht in de roos. De serie speelt zich af in een alternatief Engeland: om de een of andere reden is er een golf van geestverschijningen opgedoken, die het hele land teisteren, en her en der slachtoffers maken. Alleen kinderen en jongeren kunnen de verschijningen zien en bestrijden. Niemand weet wat de oorzaak is, maar de consequentie is dat er bureaus uit de grond rijzen waarin jongeren worden ingezet om met het probleem af te rekenen. Ik ben ábsoluut geen griezelliefhebber… maar de combinatie van humor, spanning, en de inleefbare personages heeft mij onweerstaanbaar deze serie ingesleept.

Voor februari kijk ik uit naar Vicious, van Victoria Schwab – de auteur van mijn andere grote favoriet van 2017: A darker shade of magic.

 

… schrijven

‘Wel… het was in de eerste plaats gewoon een spannende leeservaring!’

Kijk, dat is wat je wil horen van je redacteur.

Eind vorig jaar had ik de eerste versie van Overstekers 2 afgemaakt en ingestuurd. Dat voelde bijna bizar snel, na het verschijnen van Overstekers 1 in september. Maar natuurlijk was ik al een poosje bezig met het vervolg, terwijl er in de uitgeverij werd gewerkt aan het drukklaar maken van het boek.

Begin januari was er de meeting met de uitgever en de redacteur, om eens te evalueren. Ik ging er toch wel met enige spanning naartoe, want je schrijft een boek, plot en plant, je hebt er een goed gevoel bij… maar je weet écht niet hoe het gaat overkomen, zeker op een ‘professionele lezer’. En hm ja, daar was ook nog het kleine feitje dat het een stuk langer geworden was dan deel 1. Waar ik, let wel, niéts aan kon doen. Dat is natuurlijk de sc[image error]huld van mijn personages.

Gelukkig zat ik tegenover zo’n verhalenliefhebbers dat ik er nog mee weg kwam ook…

Wat niet betekent dat er daarna geen schrapwerk verricht moest worden. De eerste weken heb ik besteed aan het op een rijtje zetten van wat er echt nodig was voor de plot. Dat is gewoon nodig, als je een verhaal al schrijvende leert kennen, zoals ik. Soms wandel ik maar wat rond in het verhaal, gewoon omdat het leuk is om een stukje van de wereld te verkennen. Dus daarna ben ik overgegaan tot het meedogenloos schrappen van leuke scènes die er helaas absoluut niet toe deden…

En daarna kwam het bijschaven en mooier maken van alle scènes die er wel toe doen – woehoe, het leuke werk! Daarbij heb ik mezelf verbijsterd door heuse lijstjes aan te leggen van dingen die ik moest checken EN die lijstjes niet kwijt te raken. Het aanpakken van tikfouten die tot hilarische misverstanden konden leiden, kwam er natuurlijk ook bij te pas. Een welverdiende ‘??’ bij een plots opduikend piepend dier dat een piepende deur had moeten zijn, was wel een hoogtepunt…

 

… en de rest

Spelletjes

[image error]Deze maand is onze spelletjescollectie uitgebreid met niet één maar twee nieuwe aanwinsten – de kast moet gewoon maar rekbaar worden, denk ik. Of misschien een systeem zoals ze er in Pratchetts Unseen University op na houden, dat zou handig zijn.

Ons vertrouwen in 999 games werd niet beschaamd: Majesty ziet er niet alleen kleurrijk uit (alsof je rondloopt in de Efteling… kaarten waarop in principe dezelfde personages staan hebben soms nét iets andere details, echt geweldig), maar speelt tot nu toe ook erg leuk.

Port Royal is nog maar een keer zijn doosje uit geweest, maar ik kijk ernaar uit om die wat beter te leren kennen.

Lezing

In januari kreeg ik de uitnodiging om een lezing over fantasy te komen geven in de Standaard Boekhandel van Ninove, in samenwerking met YA-auteur Greet Ilegems. Ik vind het heel erg leuk om opgespaarde kennis te delen, en mijn enthousiasme voor het genre over te brengen, dus daar kijk ik enorm naar uit! Check de agenda, als je erbij wil zijn.

Fait divers

[image error]Het drankje van de revisies van Overstekers 2 is officieel Winter glow-thee. Ik maak er kannen vol van (in de o-zo-mooie shiny paarse thermoskan die ik voor mijn verjaardag kreeg), en drink die voor ik het weet helemaal leeg, terwijl ik compleet met mijn hoofd in Overstekersland zit.

Een toevoeging voor de themamuziek voor de revisies (ja, die heb ik) kwam ineens uit de lucht vallen: eind januari zag ik de film The greatest showman – wat mij betreft nu al een van de hoogtepunten van het filmjaar. Ik ben gek op musicalfilms, en daarnaast ben ik al jaren gefascineerd door de begindagen van het circus. Ik ging er dus met hooggespannen verwachtingen naartoe, en dat had vreselijk kunnen misgaan, maar ik vond hem prachtig en werd helemaal geroerd door het verhaal. Zo vaak bijna met de tranen in de ogen zitten, én met een grote glimlach op je gezicht achterblijven… aaah. Zo’n film zie je niet vaak.

De filmmuziek was een geweldige achtergrond voor het bijschaven van de scènes waarin, jawel, een Overstekerscircus figureert… en dat is nog het minste van wat Mirabel te wachten staat…

 

 

The post Januari 2018: lezen, schrijven en de rest appeared first on Petra Doom.

Ter ere van gedichtendag

Vandaag is het Gedichtendag. En ben ik dus eens in mijn doos met gedichten gedoken.

Dankzij een gedichtendag leerde ik ooit dat gedichten geschreven worden. Ja, ja, dat lijkt voor de hand te liggen. Maar als kind laten ze je gewoon rijmende tekstjes vanbuiten leren en opzeggen (‘Dit is de spin Sebastiaan’, anyone?), en je vraagt je niet zo af waar die vandaan komen.

Een leerkracht op de lagere school bracht daar verandering in. Dé Gedichtendag bestond toen nog niet (die is er sinds 2000), maar zij riep een heuse gedichtenweek in het leven. En in die week ging er een wereld voor mij open. Ik besefte voor het eerst dat gedichtjes er niet altijd al geweest waren. Ik leerde dat er mensen zijn die gedichten schreven.

Beter nog: dat je zélf gedichten kan schrijven.

Oh, die eerste pogingen waren natuurlijk afgrijselijk. Maar een goede leerkracht weet gelukkig wanneer ze bemoedigend moet zijn. Ik schreef een poosje ijverig gedichten en daarna waren er weer andere dingen interessant.

Maar ik bleef van poëzie houden. Toen ik begin de twintig was, schoof iemand mij een oproep voor een gedichtenwedstrijd onder de neus. ‘Doen we daar niet eens aan mee? Leuk toch?’ Ik besloot het nog eens te proberen. Al gauw had ik de smaak weer te pakken, stuurde twee gedichten in, en schreef in de jaren daarna lustig verder.

Alleen hadden mijn gedichten in de loop der tijd de neiging om steeds langer te worden… om stiekem te veranderen in kleine verhaaltjes. En ik maar worstelen, beteugelen en inkorten: ‘Nee, jij, hierrr… oké, je hoeft geen metrum. En misschien ook geen rijm. Maar twee pagina’s is te lang!’

Tot ik het uiteindelijk maar opgaf en het verhaal zijn gang liet gaan. Waarna bleek dat de verhalen stiekem in een boek probeerden te veranderen. En in een reeks. (Het is ook nooit genoeg.)

Maar ter ere van gedichtendag ben ik nog een keer in de oude doos gedoken.

 

De ballade van IJzige Woude

 

Sla de takken niet opzij. Zonder het mos te betreden

kun je immers nooit de luwte bereiken

en het woud dat zich om je sluit eist een reden

waarvoor hard hout zou wijken.

 

Hou je handen terug, want ginds wacht alleen de nacht

met sterren die niet meer zichtbaar zijn

sussend licht voor het lopen van de eenzame wacht

die de stad omringt als een refrein.

 

Slaap zacht, slaap de nacht.

Slaap tot aan de morgen

de dag die nieuw wordt

drinkt daar dorstig kracht.

 

Het mos onder je voeten, zou je bevangen als een

droomval, zich om je enkels heen

slingerend, handen van nevel over je benen als een

droomval, mist komt nooit alleen.

 

Voel je dan niet, dat mos onder je voeten? Droomval.

Voel je dan niet, die dromen

die zich om je heen slingeren? Droomval

die je verlokt tot komen.

 

Slaap zacht, slaap de nacht.

Slaap tot aan de morgen

de nacht die ouder is,

dan dagelijkse zorgen.

 

In het woud klinkt een lied, een lied vol gevederde akkoorden,

fluisterend tussen de bladen, de groene

en de bruine boomspiegels weerkaatsen bastig de woorden

met spelregels die enkel hier terzake doen.

 

Luister niet, scherm je oren af voor de ballade van IJzige

Woude, haar opeenvolgende hunkering

ruisend in noten die openspringen, gehypnotiseerde zaadlijsten

in de handen van hun neuriënde koningin.

 

Slaap niet langer, zoeker, slaap

niet tot je je hoofd bent komen

leggen in mijn schoot, waak

dan slapend in mijn dromen.

 

The post Ter ere van gedichtendag appeared first on Petra Doom.

Verhalenwevers: aflevering vervolgverhaal

Leesvoer! Ik schreef een bijdrage voor de Verhalenwevers…

Ken jij ze al, de Verhalenwevers? Een fantasy-vervolgverhaal, geschreven door schrijvers van eigen bodem. Nederlands en Vlaams talent. Iedereen op haar of zijn beurt weeft een stukje aan een kleurrijk doek… Een intrigerend verhaal dat begint in een wereld waarin metaal niet meer bestaat, in plaats daarvan heeft hout onvermoede eigenschappen prijsgegeven. Een wereld in beroering, waarin een moeder op zoek is naar haar zoon… hout leeft, en een man met een stenen hart de loop van de geschiedenis probeert te veranderen.

Deze week was het mijn beurt, en mocht ik de draden opnemen om een stukje aan het verhaal bij te dragen. Nieuwsgierig? Hier kun je de laatste aflevering lezen en hier vind je een overzicht van de vorige delen.

 

The post Verhalenwevers: aflevering vervolgverhaal appeared first on Petra Doom.

Van 2017 naar 2018!

Ik wil jullie vandaag een oudejaarsfeest wensen dat preciés bij je past, net zo uitbundig of vredig als je zelf wil zijn… gevolgd door een liefdevol, gezond en gelukkig nieuw jaar!

[image error]2017 was natuurlijk een bijzonder jaar voor mij! ‘Overstekers’ werd van een stil project, waar alleen mijn dichtste vrienden iets van wisten, tot een echt boek dat in de boekenwinkels ligt. Het proces om van het ene punt tot het andere te komen, was ook niet te versmaden… ik heb mijn vleugels dit jaar echt mogen uitslaan als schrijver.

Een mooi moment om even dankbaar stil te staan bij de professionele steun van mijn bevlogen uitgever en redacteur bij Lannoo, bij mijn welwillende proeflezers die bereid zijn éérst enthousiast te zijn (schrijvers zijn fragieler dan je denkt) en daarna alsnog stevig kritisch (schrijvers willen bovenal een écht goed boek en blijken dan toch steviger dan ze zelf denken), bij de boekhandelaars die ‘Overstekers’ hebben aanbevolen bij de liefhebbers, en bovenal bij elke lezer die ‘Overstekers’ de kans heeft gegeven om haar of hem mee te slepen in een wereld op de grens van ‘gewoon’ en fantasy, en die heeft meegeleefd met Mirabel en de lastige, ergerlijke, gevaarlijke, verleidelijke of grappige Overstekers om haar heen…

Nu ik uitkijk naar 2018 ligt daar al best gauw weer een nieuwe mijlpaal in het verschiet. Het tweede deel van ‘Overstekers’ is net op de valreep van 2017 afgeschreven geraakt… en ligt nu te rusten. Klaar om in het nieuwe jaar weer te worden bovengehaald, bijgeschaafd, door elkaar geschud en nog beter gemaakt. De reacties op de ruwe versie evolueren van ‘ik lach me niet goed met die passage in de pluktuin’ naar ‘ik wil niet zeggen dat het beter is dan deel 1, want dat vond ik fantastisch, dat weet je, maar… zou het kunnen dat deel 2 nog spannender is?’ – Dat zou zomaar kunnen, ja. * lacht genoeglijk achter haar klavier *

En verderop in 2018… Ideeën! En een paar goede voornemens… Misschien komt er een vertel-voorstelling op een fantasy-festival of ergens anders. Mijn blog wil ik wat vaker onderhouden. En deel 3 voor Overstekers lonkt ook al, met heel nieuwe twists…

The post Van 2017 naar 2018! appeared first on Petra Doom.

‘Een kracht ontwaakt’ – Goodreads giveaway

Is dit niet de allerzaligste tijd om te lezen? Ik ben echt dol op de kerstsfeer: je nestelen met een boek, dennengeur op de achtergrond, lichtjes als je even opkijkt…

Om een beetje vreugde te delen, heb ik besloten om een boek weg te geven. Je kunt op Goodreads een exemplaar van ‘Overstekers – Een kracht ontwaakt’ winnen.

Wat moet je daarvoor doen? Niet veel. Gewoon klikken en klaar.

Boekenbeurs

De Boekenbeurs in Antwerpen komt eraan! Wat een drukte, wat een mensen, wat een randactiviteiten en -discussies die niks met lezen te maken hebben… en toch ook… wat een boeken! *hongerig en grijpgraag verlangen*

Ik ben fan, ja. Is het te merken?

Als klein meisje verstopte ik me tussen de rekken op de grond, om stilletjes een boek of strip te lezen in de tijd dat mijn moeder de ronde deed. Als je weet dat je ’s avonds maar een of twee boeken mee naar huis mag nemen, dan moet je creatief zijn. Tot op vandaag ben ik de aardige standhouders dankbaar die mij niet verontwaardigd buiten hebben gezet, zoals hun goed recht was geweest. Misschien zagen ze me gewoon niet, omdat ik helemaal verdwenen was in het verhaal.

Later ging ik zelf, vertrok weer met een zak boeken en een lijstje met titels die het net niet gehaald hadden, om toch nog eens over na te denken. Ik kan de jaren dat ik me niet ben gaan onderdompelen op een hand tellen.

En dit jaar ga ik het dus van de andere kant zien. Niet alleen rondsnuffelen in de nieuwe oogst, maar er ook deel van zijn. Als je iemand zachtjes licht ziet geven van genoegen op stand 318-319, dan zou dat best eens een welbepaalde debuterende fantasy-auteur kunnen zijn.

Voor wie mij daar wil treffen: ik signeer op 1 en 12 november, en ben deel van ‘Lezen op zondag – Zes spannende verhalen’. Hier vind je alle informatie.

The post Boekenbeurs appeared first on Petra Doom.

Boekpresentatie ‘Een kracht ontwaakt’

Terwijl het buiten regende en waaide, was het in de Standaard Boekhandel van Deinze gezellig.

Echt leesweer!

Bedankt aan de belangstellende aanwezigen, die niet met een boek onder een dekentje waren gekropen, maar mee kwamen vieren dat ‘Overstekers – Een kracht ontwaakt’ er nu echt is… die aandachtig luisterden, en leuke vragen stelden.

En dan nu weer verderwerken aan deel 2!

The post Boekpresentatie ‘Een kracht ontwaakt’ appeared first on Petra Doom.