Þórdís Helgadóttir's Blog, page 3

Ilya Kaminsky

RÓSA FRÆNKA

Í hermannabúningi, í tréskóm dansaði hún

í byrjun dags og lok dags, Rósa frænka mín.

Eiginmaðurinn bjargaði ófrískri konu

úr brennandi húsi – hann heyrði hlátur,

hver dagur var með sitt litla stórskotalið – í þessum eldsvoða

brenndist hann á kynfærunum. Rósa frænka mín

tók að sér börn annars fólks – hún smellti í góm þegar þau grétu

og ágústmánuður dró tjöldin fyrir kvöld eftir kvöld.

Ég sá hana með krít á milli fingranna,

hún skrifaði glósur á auða töflu,

höndin hreyfðist og taflan var áfram auð.

Við bjuggum í borg við hafið en það var

önnur borg á hafsbotni og enginn nema heimakrakkarnir trúðu á tilvist hennar.

Hún trúið þeim. Hún hengdi mynd af eiginmanninum

á vegg í íbúðinni sinni. Hvern mánuð

á nýjan vegg. Ég sé hana enn fyrir mér með þessa mynd, hamar

í vinstri hendi, nagla uppi í sér.

Úr munninum berst lykt af villtum hvítlauk –

hún nálgast mig í náttfötunum

rífst við mig og sjálfa sig.

Kvöldin eru sönnunargögn mín, þetta kvöld

hún sökkvir höndunum í það upp að olnbogum,

kvöldið er sofandi inni í öxl hennar – öxlin

ávöl af svefni.

Þýð. Sigurður Pálsson

Keisaramörgæsir í Hve glötuð er vor æska?

Það styttist í að Keisaramörgæsir líti dagsins ljós. Ég var lengi í vafa um titilinn en þegar hann var einu sinni kominn þá var hann bara kominn og ég gat ekkert haggað honum. Mig dreymir um að vera einn af þessum höfundum sem koma með neglu-titla í hvert einasta skipti en það er eins og ég tæmi sköpunarkraftinn alltaf í textann og eigi svo ekkert eftir fyrir titilinn. Kannski er galdurinn að læra að taka titilinn alvarlega sem listaverk í sjálfum sér. En bókin heitir alla vega það sem hún heitir og á dögunum fór ég í stutt viðtal við Þorvald S. Helgason og kynnti hana í fyrsta skipti á opinberum vettvangi í þættinum Hve glötuð er vor æska? á RÚV núll.

Hér er viðtalið. Ég spjalla um bókina, formið og uppáhalds-smásagnahöfundinn minn við Þorvald og Fríðu Ísberg svikaskáld, og gef forsmekk af sögu sem heitir „Leg“. (Titill sem ég er reyndar nokkuð ánægð með.) Annar uppáhaldshöfundur, Kristín Eiríksdóttir, er líka tekin tali í þættinum. Smásögur eru kúl. Hlustið!

Vot egg

Óróinn inni í mér er eins og öldur í vöðvunum, eins og hálfur draumur. Hugurinn er farfugl sem flýgur aftur á gömlu varpstöðvarnar hvert einasta vor og endar alltaf með olíubrákaðar fjaðrir og blóðug sundfit.

Hugurinn er sjófugl með magann fullan af plasti. Hvað þykist ég vera að gera? Byggja hreiður, lokka greyið á nýja staði, plata hann til að venja komur sínar þangað sem einhverja næringu er að fá.

Á hlýrri stað, hvers vegna ekki? Í regnskóginum erum við nakin og svitablaut og heit inn að beini. Litirnir eru heitir og djúpir og veggirnir lifandi. Það er hann sem við þráum í gegnum þurrt veggfóðrið í mínímalískum íbúðum. Við höfum tekið upp á því að prenta rifblöðkur á hvaðeina. Dýfum hönd í blómapotta til að finna hvernig moldin gerist heit af örverum.

Sjálf erum við appelsínugul blóm utan um brennsluofna. Spendýrin í regnskóginum eru sífellt á ferli í leit að einhverju til að tortíma, æti. Stór pýþonslanga lætur sér duga eina máltíð á ári. Sólin klekur út eggjunum fyrir hana og þegar jörðin verður orðin ein eyðimörk pólanna á milli verður það hún sem erfir landið. Rétt eins og fyrri daginn.

Growing Season – Anne Thériault

Anne Thériault á það til að skrifa betur um þunglyndi en nokkur annar.

Hér er Growing Season:

“My second impulse was to throw the plants out and start again, the way I desperately wished I could start again on myself. I decided that I would dump them in the garbage when no one was looking, and plant another window sill nursery, except this time I would do everything perfectly. What, exactly, I meant by “perfectly” was incredibly vague, and the only item on the to-do list of how to be perfect was “accept zero mistakes”.”

gutsmagazine.ca/growing-season/

Mold allra meginlandanna

Mamma mun sjá eftir öllu saman

við skulum éta mold allra meginlandanna

og þá sér hún eftir öllu saman þegar

við springum

Að klæða okkur í notað:

misvel farin andlit, kjagaða skó

og ódýrustu

stökkustu

beinin

Pabbi gefur okkur nýtt þegar hann kemur

segir þú

bróðir

Troðfullur af salti því þú getur ekki grátið

söngröddin þín vaggandi í Golfstraumnum

fingrafarið þitt á tunglinu en hafsbotninn

ósnertanlegur eins og gyðja

eða hóra

Mamma þín saknar þín

Óþægileg ást eftir Elenu Ferrante

[image error]

Fyrsta skáldsaga Elenu Ferrante er óþægileg, grimm, falleg, spennandi og ótrúlega safarík lesning. Við Guðrún Elsa Bragadóttir ræddum um Óþægilega ást – L’amore molesto – við Höllu Harðardóttur í Bók vikunnar á Rás 1 sunnudaginn 25. febrúar.

Hægt er að hlusta HÉR.

http://ruv.is/spila/ras-1/bok-vikunnar/20180225

Ljóð í lok vikunnar: Síðan tók það skeið enda

Síðan tók það skeið enda

 

Véfréttin er miðaldra kona með sigin brjóst

undir blússunni, eins og alltaf

Hún ýtir sófanum frá veggnum

og smalar okkur inn, systur á eftir systur

Í keðju, handfljót vindur hún okkur

eins og naflastreng af hálsi

Inni í göngunum seytlar svartolía

Uppi brenna borpallarnir ásamt þeim

sem hlekkjuðu sig þar. Allar eru hér,

þekkjast á flúruðum kvið og sviðnum iljum

Þegar ljós kemur í opið látum við ropa

setjum kálblöð á brjóst hver annarrar

Vel heppnuð aðgerð, kortlögð í leyni

í lúsapóstum og saumaklúbbum

Heilu hillurnar í bókasöfnum heimsins

merktar fæðingarundirbúningur