Dżuma; Upadek Quotes

“W ludziach więcej rzeczy zasługuje na podziw niż pogardę.”
― Albert Camus, Dżuma; Upadek

“Ciepło życia i wizerunek śmierci, oto wiedza.”
― Albert Camus, Dżuma; Upadek

“Wszystko co człowiek może wygrać w grze dżumy i życia, to wiedza i pamięć.”
― Albert Camus, Dżuma; Upadek

“W sercach wszystkich było tylko miejsce na bardzo starą i bardzo posępną nadzieję, tę właśnie, która nie pozwala ludziom poddać się śmierci i nie jest niczym innym, jak upieraniem się przy życiu.”
― Albert Camus, Dżuma; Upadek

“Całe nieszczęście ludzi płynie stąd, że nie mówią jasnym językiem.”
― Albert Camus, Dżuma; Upadek

“Są na tej ziemi zarazy i ofiary i trzeba, o ile to możliwe, nie zgodzić się na udział w zarazie.”
― Albert Camus, Dżuma; Upadek

“Każdy nosi w sobie dżumę, nikt bowiem, nie, nikt na świecie nie jest od niej wolny. I trzeba czuwać nad sobą nieustannie, żeby w chwili roztargnienia nie tchnąć dżumy w twarz drugiego człowieka i go nie zakazić.”
― Albert Camus, Dżuma; Upadek

“Oto wiara, okrutna w oczach ludzi, rozstrzygająca w oczach Boga, do którego trzeba się zbliżyć. Temu straszliwemu wizerunkowi musimy dorównać. Na tym szczycie wszystko się przemiesza i wyrówna, prawda tryśnie z pozornej niesprawiedliwości.”
― Albert Camus, Dżuma; Upadek

“Nie należy słuchać tych moralistów, którzy powiadają, że trzeba paść na kolana i poniechać wszystkiego. Trzeba tylko iść naprzód w ciemnościach, trochę na oślep, i próbować czynić dobrze. Jeśli zaś idzie o resztę, trwać i zdać się na Boga, nawet wówczas, gdy jest to śmierć dzieci, i nie szukać pomocy dla siebie.”
― Albert Camus, Dżuma; Upadek

“Miłość do Boga jest trudną miłością. Zakłada całkowite wyrzeczenie się samego siebie i pogardę dla własnej osoby. Ale tylko ta miłość może zmazać cierpienie i śmierć dzieci, tylko ona czyni ich śmierć konieczną, nie można jej bowiem rozumieć, można jej tylko chcieć.”
― Albert Camus, Dżuma; Upadek

“Ta myśl może się wydawać śmieszna, ale jedyny sposób walki z dżumą to uczciwość.”
― Albert Camus, Dżuma; Upadek

“Ta łajdacka choroba! Nawet ci, których nie tknęła, noszą ją w sercu.”
― Albert Camus, Dżuma; Upadek

“Były uczucia wspólne, jak rozłąka czy strach, ale nadal stawiano na pierwszym miejscu troski osobiste. Nikt naprawdę nie zgodziła się jeszcze na chorobę. Ludzie byli przede wszystkim wrażliwi na to, co naruszało ich przyzwyczajenia lub godziło w ich interesy. Okazywali więc rozdrażnienie lub irytację, a nie są to uczucia, które można przeciwstawić dżumie.”
― Albert Camus, Dżuma; Upadek

“Kiedy wybucha wojna, ludzie powiadają: "To nie potrwa długo, to zbyt głupie". I oczywiście, wojna jest na pewno zbyt głupia, ale to nie przeszkadza jej trwać. Głupota upiera się zawsze, zauważono by to, gdyby człowiek nie myślał stale o sobie. Nasi współobywatele byli pod tym względem tacy sami jak wszyscy, myśleli o sobie, inaczej mówiąc, byli humanistami: nie wierzyli w zarazy. Zaraza nie jest na miarę człowieka, więc powiada się sobie, że zaraza jest nierzeczywista, to zły sen, który minie. Ale nie zawsze ów sen mija i, od złego snu do złego snu, to ludzie mijają, a humaniści przede wszystkim, ponieważ nie byli dość ostrożni. Nasi współobywatele nie ponosili większej winy niż inni; zapominali o skromności, tylko tyle, i myśleli, że wszystko jest jeszcze dla nich możliwe, co zakłada, że zarazy są niemożliwe. Nadal robili interesy, planowali podróże i mieli poglądy. Jak mogli myśleć o dżumie, która przekreślała przyszłość, przenoszenie się z miejsca na miejsce i dyskusje? Uważali się za wolnych, a nikt nie będzie wolny, jak długo będą istniały zarazy.”
― Albert Camus, Dżuma; Upadek

“Zarazy są w istocie sprawą zwyczajną, ale z trudem się w nie wierzy, kiedy się na nas walą.”
― Albert Camus, Dżuma; Upadek

“Myśleć bowiem rzeczywiście o kimś to myśleć o nim minuta po minucie, nie zajmując się niczym, ani gospodarstwem, ani przelatującą muchą, ani posiłkami, ani swędzeniem skóry. Ale zawsze są muchy i swędzenie.”
― Albert Camus, Dżuma; Upadek