طائفة الأنانيين Quotes

“Znów idę ciemnym korytarzem. Na podeście dociera do mnie, co od niedawna przypomina mi to miejsce: mieszkanie ma taki sam rozkład jak moje, pokoje w amfiladzie, biurko w głębi. Jest niejako jego pustym bliźniakiem. Zabawne...”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Secte des égoïstes

“A jeśli wieczność okaże się nudna?
Wystarczy! Nudzić się można jedynie w czasie. Poza czasem będę bezpieczn, zdany na rozkosz bycia. Bez ciała, bez bliźnich, bez słów. Wieczny. Czysty umysł. O czystości przejrzystej dla siebie samej. (...)
Cały będę jak nicość, lecz będę całością. Przestrzeń jest moim więzieniem, czas - karą. Już ich nie chcę, uwalniam się od nich. Jestem wolny. Jestem koniecznością.
(...)
Kilka minut później Bóg zapadł w swój ostatni sen, zabierając świat z powrotem do nicości, z ktorej nigdy nie powinien był go wydobywać.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Secte des égoïstes

“- Bójcie sie Boga - grzmiał ksiądz - jesteście czarni, jesteście brudni, rozpusta powoduje rozkład waszej skóry, cuchnące zgnilizną wyziewy waszej pożądliwości docieraja aż do mnie, wasze ręce ociekają rozpasaniem.
Uczciwi ojcowie i matki rodzin, wyczerpani całotygodniową pracą, czyści i odświętnie ubrani, byli zachwyceni gwałtownością tego kazania. Skądinoąd tak skromni i pracowici, cieszli się raz w tygodniu na myśl, że mogliby być winni, a raczej zdolni do takiego wyuzdania. W gruncie rzeczy tylko podczas mszy popełniali grzech cielesny, przynajmniej w duchu. Naprawdę, to była ich ulubiona homilia.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Secte des égoïstes

“- A chciałbyś żyć wiecznie?
- Nie w ten sposób! Sześćdziesiąt czy siedemdziesiąt lat czegoś takiego zupełnie wystarczy. Ale gdybym był bogaty, tak.
- Przecież bogactwo doczesne jest niczym.
- Słowo bogacza.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Secte des égoïstes

“- (...) Wiecie, co czasami myślę, jaśnie panie? Że Bóg mnie nie kocha.
(...)
- To niemożliwe. Bóg kocha wszystkie swoje stworzenia. Jego miłość dociera do wszystkiego, co stworzył.
- Wobec tego myślał o czymś innym, gdy mnie stworzył. Musiał być roztargniony. Chwila nieuwagi i sos się przypalił.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Secte des égoïstes

“Ból jest po prostu pytaniem, ktore stawiam samemu sobie, żeby zmierzyć siłę swojego pragnienia: jeśli cierpienie mnie powstrzymuje, oznacza to, że właściwie wcale nie zależy mi na pożądanej rzeczy. Gdy jednak okazuje się ono jedynie drobną przeszkodą, wiem, że moje pragnienie jest silne, głębokie. Ból jest poniekąd barometrem moich chęci.”
― Éric-Emmanuel Schmitt, La Secte des égoïstes

“Lo único bello en el universo son los detalles; el conjunto es irritante”
― Éric-Emmanuel Schmitt, طائفة الأنانيين

“En toda ella no había nada que quitar, o, mejor dicho, quitarle algo habría sido un error”
― Éric-Emmanuel Schmitt, طائفة الأنانيين

“Como siempre cuando soy feliz, me pregunto si no estaré soñando. Como decía el poeta: ¿está hecho el mundo de un tejido real o bien de la seda de que están hechos los sueños?”
― Éric-Emmanuel Schmitt, طائفة الأنانيين

“Cuán aburrida es la eternidad mientras está atravesando el tiempo...”
― Éric-Emmanuel Schmitt, طائفة الأنانيين

“Sueño... Ya no vivo... Me he dejado apresar en una ilusión”
― Éric-Emmanuel Schmitt, طائفة الأنانيين