Los armarios vacíos Quotes

“Farklılıkların paradan kaynaklanabileceği hiç aklıma gelmezdi, insanların doğuştan temiz ya da pasaklı, zevk sahibi ya da sallapati olduğunu sanırdım. Ayyaşlık, konserve et, kenefin yanındaki çiviye asılmış gazete kağıtları, bunları kendilerinin seçtiğini ve böyle mutlu olduklarını sanırdım. Yığınla ders almak, kafa yormak, okumak gerekiyormuş böyle düşünmeyi bırakmak için, hele çocukken, insan her şeyin değişmez bir şekilde belirlenmiş olduğuna inanıyor.”
― Annie Ernaux, 빈 옷장

“Preparar un autor del programa, ¿por qué no?, Victor Hugo o Péguy. Qué asco. No hay nada en esas páginas que tenga que ver con lo mío, ni un solo párrafo que describa lo que estoy sintiendo ahora, que me ayude a superar este espantoso trago. Puesto que hay rezos para todas las ocasiones, los nacimientos, las bodas, la agonía, también deberían encontrarse plegarias para todo, para una chica de veinte años que ha ido a ver a una abortera, que sale de ahí, lo que piensa después, mientras camina, cuando se tumba en la cama. Las leería y releería. Pero los libros no abordan esas cuestiones.”
― Annie Ernaux, Los armarios vacíos

“Babamın benimle yan yana yürüyen, tabanına otların yapıştığı kocaman ayakkabılarına bakıyordum; annemin üzerinde mavi çizgili güzel elbisesi vardı, ona sarılıyordum. Beş-altı yaşlarında onları seviyor, onlara inanıyorum. Tanrım sen bilirsin, hangi an, hangi gün duvarların rengi çirkin görünmeye, yatak odasındaki tuvalet
kovası pis kokmaya başladı, ne zaman gariban ihtiyarlar
beş para etmez, ayyaş moruklara dönüştü ... Annemle babama benzeyeceğim diye ne zaman delice korkuya kapıldım ... Bir günde olmadı, büyük bir kopuş anı yok.”
― Annie Ernaux, 빈 옷장