The Scent of Time Quotes

“Todos vosotros que amáis el trabajo salvaje y lo rápido, nuevo, extraño —os soportáis mal a vosotros mismos, vuestra diligencia es huida y voluntad de olvidarse a sí mismo. Si creyeseis más en la vida, os lanzaríais menos al instante. ¡Pero no tenéis en vosotros bastante contenido para la espera —y ni siquiera para la pereza!   FRIEDRICH NIETZSCHE”
― Byung-Chul Han, El aroma del tiempo: Un ensayo filosófico sobre el arte de demorarse

“One feels free in relationships of love and friendship. It is not the absence of ties, but ties themselves which set us free. Freedom is a word which pertains to relations par excellence. Without hold there is no freedom”
― Byung-Chul Han, Duft der Zeit: Ein philosophischer Essay zur Kunst des Verweilens

“Not the least cause for today’s temporal crisis is the absolute value attached to the vita activa. This leads to an imperative to work, which degrades the human being into an animal laborans. The hyperkinesia of everyday life deprives human existence of all contemplative elements and of any capacity for lingering. It leads to a loss of world and time. So-called strategies of deceleration do not overcome this temporal crisis; they even cover up the actual problem. What is necessary is a revitalization of the vita contemplativa. The temporal crisis will only be overcome once the vita activa, in the midst of its crisis, again incorporates the vita contemplativa.”
― Byung-Chul Han, The Scent of Time: A Philosophical Essay on the Art of Lingering

“Quien intenta vivir con más rapidez, también acaba muriendo más rápido. La experiencia de la duración, y no el número de vivencias, hace que una vida sea plena.”
― Byung-Chul Han, El aroma del tiempo: Un ensayo filosófico sobre el arte de demorarse

“the reason for the feeling that time passes much more quickly than it used to. Due to the temporal dispersal, no experience of duration is possible. Nothing comports time.1 Life is no longer embedded in any ordering structures or coordinates that would found duration. Even things with which we identify are fleeting and ephemeral. Thus, we become radically transient ourselves. The atomization of life goes hand in hand with an atomization of identity. All we have is our self, our little ego. We are subject to a radical loss of space and time, even of world, of being-with. Poverty of world is a phenomenon of dyschronicity. It reduces the human being to a tiny body that is kept healthy at all costs. Otherwise, what would we have? The health of one’s fragile body is a substitute for world and God. Nothing outlasts death. Thus, dying is particularly difficult today. And we age, without becoming old.”
― Byung-Chul Han, The Scent of Time: A Philosophical Essay on the Art of Lingering

“Truth also consists of relationships between events. Truth occurs when things communicate with each other on the basis of a similarity or some other form of closeness between them, when they turn towards each other and enter into relationships with each other, even befriend each other: truth [la vérité] will be attained by him [the author] only when he takes two different objects, states the connection between them … and encloses them in the necessary links of a wellwrought style; truth – and life too – can be attained by us only when, by comparing a quality common to two sensations, we succeed in extracting their common essence and in reuniting them to each other, liberated from the contingencies of time, within a metaphor[, thus linking them to each other through the ineffable efficacy of the combination of words].22 Only relationships based on similarity, friendship or affinity make things true. Truth is opposed to the accident of pure contiguity. Truth means commitment, relationship and closeness. Only through intense relationships do things become real in the first place:”
― Byung-Chul Han, The Scent of Time: A Philosophical Essay on the Art of Lingering

“Frente a la infinitud del tiempo, la breve vida humana es una nada.”
― Byung-Chul Han, El aroma del tiempo: Un ensayo filosófico sobre el arte de demorarse

“As soon as one looks deeper into being one recognizes that all things are interconnected, that even the least of them communicates with a whole world. But the age of haste does not have the time to heighten perception. Only in the depth of being does a space open in which all things lie close to one another and communicate with one another. It is just this friendliness of being which gives the world its scent.”
― Byung-Chul Han, The Scent of Time: A Philosophical Essay on the Art of Lingering

“Although hesitation is not a positive act in itself, it is constitutive of the act. What distinguishes acting from labouring is not a surplus of activity, but the capacity to pause. Whoever does not know how to hesitate is a labourer.”
― Byung-Chul Han, The Scent of Time: A Philosophical Essay on the Art of Lingering

“If the goal is the sole point of orientation, then the spatial interval to be crossed before reaching it is simply an obstacle to be overcome as quickly as possible. Pure orientation towards the goal deprives the in-between space of all meaning, emptying it to become a corridor without any value of its own. Acceleration is the attempt to make the temporal interval that is needed for bridging the spatial interval disappear altogether. The rich meaning of the path disappears. Acceleration leads to a semantic impoverishment of the world. Space and time no longer mean very much.”
― Byung-Chul Han, The Scent of Time: A Philosophical Essay on the Art of Lingering

“Un placer delicioso me invadió, me aisló, sin noción de lo que lo causaba. Y él me convirtió las vicisitudes de la vida en indiferentes, sus desastres en inofensivos y su brevedad en ilusoria, todo del mismo modo que opera el amor, llenándose de una esencia preciosa; pero, mejor dicho, esa esencia no es que estuviera en mí, es que era yo mismo. Dejé de sentirme mediocre, contingente y mortal.”
― Byung-Chul Han, El aroma del tiempo: Un ensayo filosófico sobre el arte de demorarse

“El tiempo transcurre a plena luz del día con tanto sigilo como el ladrón en la noche. Clavar la mirada en el tiempo, gritar hasta que el miedo lo petrifique: ¿redención o catástrofe?”
― Byung-Chul Han, El aroma del tiempo: Un ensayo filosófico sobre el arte de demorarse

“Las prácticas sociales tales como la promesa, la fidelidad o el compromiso, todas ellas prácticas temporales que crean un lazo con el futuro y limitan un horizonte, que crean una duración, pierden importancia.”
― Byung-Chul Han, El aroma del tiempo: Un ensayo filosófico sobre el arte de demorarse

“El presente se reduce a picos de actualidad. Ya no dura.”
― Byung-Chul Han, El aroma del tiempo: Un ensayo filosófico sobre el arte de demorarse

“Si la vida carece de toda forma de unidad de sentido, acaba a destiempo.”
― Byung-Chul Han, El aroma del tiempo: Un ensayo filosófico sobre el arte de demorarse

“«Un poco de veneno de vez en cuando para tener sueños agradables. Y mucho veneno al final, para tener una muerte agradable».”
― Byung-Chul Han, El aroma del tiempo: Un ensayo filosófico sobre el arte de demorarse

“The age of haste, its cinematographic succession of point-like presences, has no access to beauty or to truth. Only in lingering contemplation, even an ascetic restraint, do things unveil their beauty, their fragrant essence. It consists of temporal sedimentations emitting a phosphorescent glow.”
― Byung-Chul Han, The Scent of Time: A Philosophical Essay on the Art of Lingering

“El estar arrojado y la facticidad caracterizan la relación del hombre con Dios. El «hacer» humano vuelve «sordos» a los hombres ante el lenguaje de Dios. Estos sucumben al «ruido de los aparatos que, casi, tienen por la voz de Dios».[113] Dios aparece en cada «silencio», que surge cuando se apagan los aparatos técnicos. La época”
― Byung-Chul Han, El aroma del tiempo: Un ensayo filosófico sobre el arte de demorarse

“La pobreza del mundo es una aparición discrónica. Hace que la gente se encierre en su pequeño cuerpo, que intenta mantener sano por todos los medios, porque, de lo contrario, uno se queda sin nada. La salud de su frágil cuerpo sustituye al mundo y a Dios. Nada perdura más allá de la muerte. Hoy en día, morir resulta especialmente difícil. La gente envejece sin hacerse mayor.”
― Byung-Chul Han, El aroma del tiempo: Un ensayo filosófico sobre el arte de demorarse

“Para que en el vacilante intervalo, para que en lo oscuro haya algo aferrable.   FRIEDRICH HÖLDERLIN”
― Byung-Chul Han, El aroma del tiempo: Un ensayo filosófico sobre el arte de demorarse

“Es necesaria una revitalización de la vita contemplativa. La crisis temporal solo se superará en el momento en que la vita activa, en plena crisis, acoja de nuevo la vita contemplativa en su seno.”
― Byung-Chul Han, El aroma del tiempo: Un ensayo filosófico sobre el arte de demorarse

“Un exceso de velocidad destruye el sentido. Una velocidad demasiado baja, en cambio, genera un atasco que impide cualquier movimiento.”
― Byung-Chul Han, El aroma del tiempo: Un ensayo filosófico sobre el arte de demorarse

“Not the least cause for today’s temporal crisis is the absolute value attached to the vita activa. This leads to an imperative to work, which degrades the human being into an animal laborans. The hyperkinesia of everyday life deprives human existence of all contemplative elements and of any capacity for lingering.”
― Byung-Chul Han, The Scent of Time: A Philosophical Essay on the Art of Lingering

“Hayatı daha doyurucu hale getiren şey olayların toplam miktarı değil, sürem deneyimidir. Bir olayın diğerinin hemen ardından geldiği yerde, kalıcı hiçbir şey meydana gelmez. Tamamlanma ve anlam nicelikten yola çıkarak açıklanamaz.” s.45”
― Byung-Chul Han, The Scent of Time: A Philosophical Essay on the Art of Lingering

“İnternet uzamı süreklilik ve geçiş aşamalarından değil, süreksiz olaylar veya olgulardan oluşur. Böylece bu uzamda bir ilerleme veya bir gelişme olmaz. Tarih dışı bir uzamdır burası. İnternet uzamının zamanı süreksiz ve noktalı bir Şimdi Zamandır. Bir linkten diğerine, bir şimdiden diğerine hareket edilir. Şimdinin bir süremi yoktur. Hiçbir şey bir Şimdi noktasında uzun süre bulunmayı teşvik etmez. Sayısız olasılık ve alternatif nedeniyle belirli bir yerde bulunma zorlaması veya gerekliliği yoktur. Uzatılmış bulunma sadece can sıkıntısına yol açacaktır.” s.51”
― Byung-Chul Han, The Scent of Time: A Philosophical Essay on the Art of Lingering

“Şimdinin kısalması onun içini boşaltmaz ya da onu cılızlaştırmaz. Şimdinin paradoksu, daha çok, her şeyin aynı anda şimdiyi oluşturması, her şeyin, şimdinim bir parçası olma fırsatına sahip olması, hatta bunun zorunlu olmasıdır. Şimdi kısalıyor ve süremini kaybediyor. Zaman çerçevesi giderek daha da küçülüyor. Aynı zamanda, her şey şimdiye doğru itiliyor. Bu da derin düşünerek bulunmayı imkansız kılan bir imge, olay ve bilgi izdihamına yol açıyor. Böylece insan dünyada sürekli zapping yapıyor.” s.52”
― Byung-Chul Han, The Scent of Time: A Philosophical Essay on the Art of Lingering

“Vazgeçmek almaz. Vazgeçmek verir. Basit olanın tüketilmesi imkansız gücünü bahşeder.” s.86”
― Byung-Chul Han, The Scent of Time: A Philosophical Essay on the Art of Lingering

“Hannah Arendt emekçiler toplumunun telos’unun insanları emeğin prangalarından özgürleştirmek olduğunu savunurken yanılıyordu. Aksine, yaşamın gereksinimlerinden bağımsızlaşmış çalışmanın kendi içinde bir amaca dönüştüğü ve kendini bir mutlak olarak öne sürdüğü bir toplumdur. Çalışma öyle bir mutlaklaştırılır ki, çalışma saatleri dışında geriye kalan tek zaman “öldürülecek” zaman olur. Çalışmanın mutlaklaştırılması öteki yaşam formlarını ve tasarılarını bastırır." s.100”
― Byung-Chul Han, The Scent of Time: A Philosophical Essay on the Art of Lingering

“Verimlilikteki artış giderek daha çok serbest zaman üretir elbette. Ama bu serbest zaman ne daha yüce eylemler için ne de boş zaman olarak kullanılır. Aksine, ya çalışma sonrası dinlenmeye ya da eğlenmeye ayrılır. Animal laborans sadece molalara aşinadır, derin düşünceli bir dinlenme bilmez. Köle-efendi diyalektiği ancak emek alemini de aştığında, emeğin ötekisini dikkate aldığında bir özgürlük diyalektiğine dönüşebilir.” s.108”
― Byung-Chul Han, The Scent of Time: A Philosophical Essay on the Art of Lingering

“Vita contemplativa’yı vita activa’nın bütün biçimlerinin salt emeğe tesviye edilmesinden sorumlu tutar. Modern yaşamın telaş ve huzursuzluğunun derin düşünme yetisinin kaybıyla ne kadar bağlantılı olduğunu gözden kaçırır. Vita activa’nın mutlaklaşması Arendt’in şikayetçi olduğu “deneyim kaybı”na da katkıda bulunur. Katıksız eylem deneyimi cılızlaştırır. Hep aynı olanı devam ettirir. Durup ara verme becerisi olmayan kişinin tamamen başka olan herhangi bir şeye erişimi olamaz. Deneyim dönüştürür. Aynının tekrarını kesintiye uğratır. Daha etkin olmak, insanı deneyimlere açık kılmaz. Bunun için özgül bir edilgenlik türüne gerek vardır.”
― Byung-Chul Han, The Scent of Time: A Philosophical Essay on the Art of Lingering