Mystiek lichaam Quotes

“Smaak heeft de pad die naar de weegbree kruipt wanneer hij door een spin gebeten is. Smaak leidt het varken naar de truffel, de misselijke hond naar het gras, de bizon over duizenden mijlen naar de zoutsteen. Smaak heeft de zwaluw die de blindheid van haar jongen wil genezen en vanzelf de weg vindt naar het sap van de stinkende gouwe.”
― Frans Kellendonk, Mystiek lichaam: Een geschiedenis

“Wie door zijn eigen lichaam is verraden heeft geen medestanders meer.”
― Frans Kellendonk, Mystiek lichaam: Een geschiedenis

“Bij het opstaan stootte hij zijn hoofd aan de zorgen die nog van de vorige dag in de kamer waren blijven hangen en het duurde even voor hij besefte dat hij het kalm aan kon doen vandaag. Het was immers Paasmaandag.”
― Frans Kellendonk, Mystiek lichaam: Een geschiedenis

“Ik probeerde boos te zijn op dit lichaam. Je leven lang heb je het te eten en te drinken gegeven, je vertroetelt het, neemt het elke dag mee uit wandelen, en dan flikt het je zoiets. Stiekem blijkt het een milt te bevatten, nieren, een alvleesklier, een lymfestelsel, een heel leger muitende verstekelingen. 'Ondankbaar stuk vreten!”
― Frans Kellendonk, Mystiek lichaam: Een geschiedenis

“Waarom hou ik van je, als ik je niet kan uitstaan? Waarom haal je zulke rotstreken uit, als je van me houdt? Waarom gaan we niet uit elkaar, net als iedereen?”
― Frans Kellendonk, Mystiek lichaam: Een geschiedenis

“De eerste weken na hun kennismaking was hij misselijk van verliefdheid geweest. Hij at niet, sliep niet, zijn skelet begon brutaal door zijn vlees heen te schemeren. In plaats van te werken sleet hij een verveloos pad uit op zijn vloer. Hij sprak zichzelf streng toe, maar zijn hart gehoorzaamde niet. Voor het eerst bleek hij behept met die fondanten gemeenplaats, een hart. Hij kon zich niet meer herinneren waarvoor hij geleefd had toen hij zijn jongen nog niet kende. Zijn vroegere bestaan leek dor en onecht, het was al haast vergeten. Hij verachtte zichzelf om deze obsessie, maar waarvoor hij anders zou leven en werken dan ter ere van zijn jongen wist hij niet.
Zijn liefde maakte hem zielsongelukkig en toch was ze niet wat doorgaans een ongelukkige liefde heet. Ze werd beantwoord, met een vanzelfsprekende onthutsende graagte.”
― Frans Kellendonk, Mystiek lichaam: Een geschiedenis