Nieuwe sterrenbeelden Quotes

“Was zo graag samen
gevallen
maar iedereen viel
apart

was zo graag samen gevallen
maar iedereen viel apart
alleen
wij

was zo graag samengevallen
maar iedereen viel apart
alleen wij
sprongen naar de sterren”
― Peter Verhelst, Nieuwe sterrenbeelden

“Zal je? Zonder dat ze uitgesproken wordt, is deze vraag er altijd
Omdat we weten dat het leven ongenadig is, van nature gierig.
Zo makkelijk is het te vernielen. Het is zo verleidelijk
Iets dood te laten bloeden, alleen maar omdat het er is;

Meer hebben we blijkbaar niet nodig, dat onderscheidt
Ons van de dieren. Maar soms, 's zomers liggen we te wijzen
Naar de sterren, naar iets wat even onbegrijpelijk is als tijd,
Als de onmogelijkheid zelf van de sterren, of als het simpele feit

Dat jij en ik op die bepaalde dag toevallig dezelfde richting uitkeken.
Dat niemand onze hoofden leidden, zoals niemand onze armen nu omhoog-
Duwt. Maar het is niet naar de sterren dat we wijzen, het is niet de val

Die we voelen, hoewel van angst verstrengelen onder de denken.
Ondanks het besef dat we voorlopig worden gedoogd
Door de dingen zelf, antwoordt jouw lichaam al voor mij. Ja, ik zal.”
― Peter Verhelst, Nieuwe sterrenbeelden

“Wie een berg sloopt bouwt een nieuwe berg
want niets gaat verloren, alles helpt
vet om kaarsen te maken, baleinen
om eelt weg te snijden, melk
om lippen te laten glanzen, beenderen
om je je haren te zien kammen
een pels om je op neer te leggen
zodat de sterrenhemel eindelijk kan ontstaan
zolang je er niet bent is er hoop
ik wou dat je voor me kwam staan
tussen mij en de zon
om de zon door je heen te zien stralen
om de vlekken onder mijn oogleden te zien
wegdrijven en daarna niets meer te zien
kom me halen
liefste
withete zon van me.”
― Peter Verhelst, Nieuwe sterrenbeelden

“Wees niet verdrietig, liefste, maar huil voor mij,
Ik zal je tranen in me laten oplossen, ze zullen me herinneren
Aan die andere, de tranen die je, heet en blij
Op me stortte, toen je stralend mij doorzinderde,

Toen je heersend als een man mij nam
En even later als een kind in mijn omhelzing
Stierf, je kleine dood, lief lekker ding
Van me, zoals je keer op keer in me kwam.

Kijk hoe ik voor je dans, hoe ik met elke lendenslag
Een letter vorm, kijk goed, en lees die letters van
Me af, leer me uit je hoofd, zodat ik elke dag jou mag

Bezoeken, juichend, neergehurkt voor je gezicht,
Opgloeiend van verlangen, hartslag van je, man
Van je, in je mond getatoeëerd gedicht.”
― Peter Verhelst, Nieuwe sterrenbeelden

“Gekromd sta je tegen de branding in. Van het balkon af kan ik zien
hoe geschreeuw zich terug in je gezicht slingert, gutsend in je nek
als wild haar.

Als je je hoofd achterovergooit alsof je een fles aan je mond zet,
krijgt je adamsappel iets
van een ruggengraat.

Ik streel enkele meters van je af.
Het is een milde avond.

Vannacht borduurt een roos zich op je hemd.
Het duurt uren om haar van je borst los te maken.
Je kijkt alsof je me kunt zien,
nu je ligt te slapen, wimpers als garen, neus
tussen wijsvinger en duim - een bloedneus stelpend
die er niet is - ik trek je hoofd achterover.

Je omgekeerde mond in de spiegel imiteert iets grappigs.

We kussen
terwijl het over ons heen uit ons weg blijft sijpelen,
zo graag zoekt het zich een weg.”
― Peter Verhelst, Nieuwe sterrenbeelden