Piano Piano Bacaksız (Evimizin İnsanları) - The People of Our Home Quotes

“Feriha, o üzüm sepetinin başında beklemenin yaşatan bir anlamı olması gerekir.”
― Kemal Demirel, Piano Piano Bacaksız (Evimizin İnsanları) - The People of Our Home

“Bu umut olmasa o üzüm sepetinin başında bir dakika bile bekleyemem.”
― Kemal Demirel, Piano Piano Bacaksız (Evimizin İnsanları) - The People of Our Home

“...Hepimiz zorlu geçen bir çalışma gününden sonra yorgun düşmüş, acıkmıştık. Dayımın parasız dönüşünden sonra umut bağladığımız Asiye'den de, dilenci Hatice Nine'den de bir ışık göremeyince, ailece koskoca yuvarlak tahta bir sofranın çevresinde yerlere oturduk; annem, dayım, halam, ben. Sofranın tam ortasına bir avuç tuzla, biraz karabiber karıştırıp koydular, birkaç soğanı yumruklayıp parçaladılar. Koskocaman ekmekler elle bölünerek paylaştırıldı,ortadaki tuz biber karışımına soğan baınlarak yenmeye başlandı. Lüks olarak da adam başına üç zeytin.Zeytini küçük dişlerimle üç-dört parçaya bölmeyi öğrenmiştim. Bu yemek önceleri biraç kez büyük bir iştahla yendi. Ama sık sık yinelemeye başlayınca, "Nedir, dayı, her akşa her akşam bunu yiyoruz," diye sızlandım. Adının 'çoban böreği' olduğunu öğrendiğim bu lezzetli yemeği, yarım yüzyıl sonra bile eski günlerin anısını yaşayıp yine aynı tadı alarak yediğim olmuştur.”
― Kemal Demirel, Piano Piano Bacaksız (Evimizin İnsanları) - The People of Our Home

“Paylaşmak en çok yaşanan şeydi aramızda. Olanağı var mıydı hiç, birinin biraz parası olsun da,ötekinin aç uyumasına gönlü elversin! Acaba böylesine bir yoksulluk içinde bile böylesine güzel bir uyum ve güzel bir yaşam nası ve neden sürer giderdi, şimdi bile bilmiyorum.”
― Kemal Demirel, Piano Piano Bacaksız (Evimizin İnsanları) - The People of Our Home

“Yaşamım boyunca,paylaşma ve yaşama uğruna, başta yürekleri olmak üzere neleri varsa ortaya koyan insannlar da gördüm. Bir bekleyiş, bir yaşam çoskusunun beklentisi, özlemi sürdü gitti, bu yalnız cömert yürekler için. Çünkü paylaşmak için, sevmek için bekleyen bu insanların karşısındakiler,tıpkı Nimet'in elindeki ekmek dilimi gibi gördüler yüreklerini ve koymadılar onu yaşama. Kendileri de katıksız kaldılar, katılamadılar yaşama. Çünkü onlar, paylaşılarak yaşamanın verebileceği zenginliklerin bilincinde değillerdi. Çoğunun da tutumu tıpkı Nimet'inki gibi oldu: 'Yaa, sen de benim ekmeğimi yiyeceksin ama...”
― Kemal Demirel, Piano Piano Bacaksız (Evimizin İnsanları) - The People of Our Home