Bir Gün Tek Başına Quotes

“İnsanlar belli bir birikim olmadan kimi şeyleri anlayamazlar. Fakat kimi insanlar için birikim diye bir şey yoktur sanki... Her biriken şey bu kişileri biraz daha çürütüyor.”
― Vedat Türkali, Bir Gün Tek Başına

“Her ölüm yaşayanlara kurtuluş sevinci mi veriyor?”
― Vedat Türkali, Bir Gün Tek Başına

“Bu kadar cehalet ancak tahsil ile mümkündür”
― Vedat Türkali, Bir Gün Tek Başına

“- Yine de sağ olun övgünüz için. Duymak hoşuna gider insanın. Hani, söyle tatar ağası, yalansa da hoşuma gidiyor, demiş.”
― Vedat Türkali, Bir Gün Tek Başına

“- 32'de Elazığ cezaevinde bir Memedimiz vardı bizim. Kara, kavruk oğlan. Sovyet sınırındaki bir karakolda askerlik yapmış. Sonra gelmiş memlekete; bir gün kahvede, "Rusların karakolları fena değildi, aç değildiler" gibi bir söz etmiş. "Komünist oldun" deyip bizim yanımıza tıktılar bunu. Beş vakit namazında. Cin gibi bir oğlan. "Okuman yazman var mı?" dedik. "Harfleri tanıyorum da birbirine vuramıyorum" dedi. Okuyamıyordu. Epeyi kaldı bizimle... Bir gün "Ne vakit gözü açılacak, ne vakit gerçekleri görecek bu halk" gibisine dertleşiyoruz. "Baba" dedi, "bu millet de benim gibi, harfleri tanıyor da daha birbirine vuramıyor.”
― Vedat Türkali, Bir Gün Tek Başına

“Soğuğa nerelisin demişler, aslen Erzurumluyum ya Sıvas'ta eğlenirim, demiş" Günsel çok güldü. Duymamış.”
― Vedat Türkali, Bir Gün Tek Başına

“Hay şu insanlar!... Çıkarlarımızdan, hem de günlük çıkarlarımızdan başka ölçü yok ki elimizde; vermemişler ki... Hele bir vermeye kalk: taşa gömsünler!...”
― Vedat Türkali, Bir Gün Tek Başına

“Burak'ın peşi sıra indi o da. İyi toplamışız bugün. Bu tomarın beşte biri bizim. Han yıkılmazsa bir yıla yakın toparlanırdık. Sezdi mi ne itoğluitler?... Yüzlükler, ellilikler, onluklar, beşlikler. Bir de beş yüzlük. Desteleyip cüzdanına yerleştirdi. Namussuz para. Kahpe para... Tatlı para, kalleş para, düşman para, dost para...”
― Vedat Türkali, Bir Gün Tek Başına

“Kimseyi sevemeyecek kadar bencil olduğunu biliyorum, dedi. Hangi zavallıysa onun bunu anlayacağı güne kadar beklemesini de bilirim...”
― Vedat Türkali, Bir Gün Tek Başına

“Boşuna çekilmedi bunca acılar İstanbul
Bekle bizi
Büyük ve sakin Süleymaniyenle bekle
Parklarınla köprülerinle kulelerinle meydanlarınla
Mavi denizlerine yaslanmış
Beyaz tahta masalı kahvelerinle bekle
Ve bir kuruşa Yenihayat satan
Tophanenin karanlık sokaklarında
Koyunkoyuna yatan
Kirli çocuklarınla bekle bizi
Bekle zafer şarkılarıyla caddelerinden geçişimizi
Bekle dinamiti tarihin
Bekle yumruklarımız
Haramilerin saltanıtını yıksın
Bekle o günler gelsin İstanbul bekle
Sen bize layıksın”
― Vedat Türkali, Bir Gün Tek Başına

“Bizim tefeci-bezirgân finans-kapital toplumu burjuvazinin özgür girişimi, ilerici, özgürlükçü aşamasını tatmadı. Batılı aydının geçmişinde, burjuvazinin, batı burjuvazisinin ilerici çağının büyükleri yatıyor. Bacon var, Descartes var, Montaigne, Rabelais, Diderot var o düşüncenin temelinde. Bizde kapitalizm en gerici yanıyla, tekelci biçimde, finans-kapitalizmi olarak geldi çöktü yedi bin yıllık Babil artığı tefeci-bezirgân toplumumuza. Kırım Harbi’nden bu yana, örtülü ya da açıkça para babalarının elindedir kapılar. Kapayıverirler. Aydın işsizlik korkusunda, açlık korkusunda, can korkusunda. Öyle büyümüş ki bu korku; nedeni, türü, nerden, nasıl çıktığı da unutulmuş da salt korku kalmış. Put olmuş korku, beyinleri sınırlıyor.”
― Vedat Türkali, Bir Gün Tek Başına