De buitenjongen Quotes

“(...) ik zat opgescheept met zoveel ik's dat ik soms 's avonds een ommetje door het bos ging maken om even alleen te zijn.”
― Paolo Cognetti, Il ragazzo selvatico

“Waarom interesseerde die geschiedenis me zo? Omdat ik mezelf steeds iets heel simpels moest voorhouden: dat het uit bomen, velden en beken bestaande landschap om me heen, dat er zo authentiek en ongerept uitzag, in werkelijkheid het product was van vele eeuwen mensenwerk; het was net zo'n kunstmatig landschap als een stad dat is.”
― Paolo Cognetti, Il ragazzo selvatico

“C'est une entente spéciale que celle qui se crée dans une ascension en double : à la longue, c'est comme si tu partageais avec ton compagnon de cordée non seulement une corde et une trace dans la neige, mais aussi une respiration, des pensées, un battement de cœur.”
― Paolo Cognetti, Il ragazzo selvatico

“Ik was niet veel waard als kluizenaar: ik was naar Fontane gekomen om alleen te zijn maar deed niets anders dan gezelschap zoeken. Misschien was het wel mijn situatie die elke ontmoeting zo welkom en zo waardevol maakte.”
― Paolo Cognetti, De buitenjongen

“Als ik ernaar kijk, denk ik aan de vier eeuwen oude lariksen: één eeuw in het bos en de overige drie om een huis overeind te houden, en dat lijkt me de edelste dienst die een boom een mens kan bewijzen.”
― Paolo Cognetti, De buitenjongen

“En dus boog ik als een muildier mijn hoofd, haakte mijn duimen achter de draagriemen van mijn rugzak en vroeg mijn trouwe benen om weer aan het werk te gaan.”
― Paolo Cognetti, De buitenjongen

“Tien maanden per jaar voelde ik me gevangen in nette kleren en in een gezagssysteem vol regels waaraan je je diende te houden; in de bergen schudde ik dat allemaal van me af en gaf ik mijn ware aard de ruimte.”
― Paolo Cognetti, De buitenjongen

“(...) ik daarentegen merkte dat ik blij werd als ik op een bouwval stuitte die door de ondergroei was opgeslokt, een boom die was opgeschoten op een plek waar ooit graan was gezaaid.”
― Paolo Cognetti, Il ragazzo selvatico

“[...] avevo così tanti me tra i piedi che a volte la sera uscivo, e andavo a fare un giro nel bosco per stare un po’ da solo.”
― Paolo Cognetti, Il ragazzo selvatico