La Vie rêvée d'Ernesto G. Quotes

Rate this book
Clear rating
La Vie rêvée d'Ernesto G. La Vie rêvée d'Ernesto G. by Jean-Michel Guenassia
1,403 ratings, 4.18 average rating, 137 reviews
La Vie rêvée d'Ernesto G. Quotes Showing 1-7 of 7
“(...) συνένοχος της απελπισίας ήταν η μοναξιά· έπρεπε λοιπόν να μη μένεις ποτέ μόνος και να αποφεύγεις τους μελαγχολικούς ανθρώπους· σ'αυτό χρησίμευαν οι φίλοι, στηρίγματα της κατάθλιψης.”
Jean-Michel Guenassia, La Vie rêvée d'Ernesto G.
“Ίσως η αγάπη να είναι εκατό τοις εκατό διαλυτή, αφού δεν αφήνει κανένα ίχνος, δεν έχει κανένα επακόλουθο. Πιθανόν να μην υπάρχει παρά μόνο στη φαντασία μας.”
Jean-Michel Guenassia, La Vie rêvée d'Ernesto G.
“Ήθελαν απλώς να διασκεδάσουν, μαζί, μια τελευταία φορά· να κρατήσουν αυτή τη βραδιά σαν μια θαυμάσια ανάμνηση, την οποία θα μπορούσαν να ανακαλούν αργότερα, μονολογώντας: "Τουλάχιστον, κάποτε υπήρξαμε ευτυχισμένοι".”
Jean-Michel Guenassia, La Vie rêvée d'Ernesto G.
“Υποστήριζε πως οι ερωτικές απογοητεύσεις ήταν σαν τα καινούργια παπούτσια· στην αρχή πονάνε, συχνά αφόρητα, νομίζεις πως θα σε πεθάνουν (κανείς πάντως δεν πέθανε ποτέ από πόνο στα πόδια). Το ίδιο και οι μεγάλες ερωτικές απογοητεύσεις· με τον καιρό, άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο, αφού έχεις υποφέρει, συμβιβάζεσαι, βάζοντάς τες στην άκρη, όπου καταλήγουν να φθαρούν, παλιά τρόπαια που έχουν γίνει πια ανώδυνα.”
Jean-Michel Guenassia, La Vie rêvée d'Ernesto G.
“Η Ιστορία γράφεται με δύο τρόπους: εν δράσει, την ώρα που διαδραματίζεται, ή εν ηρεμία, πολύ αργότερα, όταν τα πάθη έχουν πια κοπάσει. Η οπτική γωνία είναι τότε τόσο διαφορετική, ώστε αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν να συνέβησαν ποτέ όσα συνέβησαν. Δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε τον τρόπο σκέψης αυτών που συμμετείχαν, τα κίνητρά τους, την έλλειψη επίγνωσης για το τι ακριβώς συνέβαινε.”
Jean-Michel Guenassia, La Vie rêvée d'Ernesto G.
“Οι μεγάλες αποφάσεις λαμβάνονται για να αυτοαναιρούνται.”
Jean-Michel Guenassia, La Vie rêvée d'Ernesto G.
“Nesnesitelné životní problémy lze pochovat do dvou rakví, jedny člověk skrývá v nějakém temném koutku, takže se mu na ně nakonec podaří zapomenout a už ho netrápí, možná jako dřímající vředy, možná zažehnané, možná ne, a druhé vás rozdírají jako háčky na ryby, krvácíte dál a dál, ani si to neuvědomujete, a ty jsou nejhorší, protože si nakonec zvyknete žít v utrpění.”
Jean-Michel Guenassia, La Vie rêvée d'Ernesto G.