Verzamelde gedichten Quotes

“Over the years
a great deal has to be thrown out.
The notion, for instance,
that happiness is mild and enduring,
something like a southern climate
instead of a bolt of lightning
that leaves scars
cherished a lifetime.”
― Hanny Michaelis, Verzamelde gedichten

“Ik weet niet
of er woorden bestaan
die de geur van je huid
kunnen vangen, het beweeglijke
licht in je ogen, de warmte
die in me opspringt zodra
je me aanraakt, het rulle
gevoel van je haar
aan mijn vingertoppen,
de bloemblaadjestere huid
van je oogleden tegen
mijn lippen.

Als daar woorden voor waren,
kon ik alles snel
vastleggen op papier
voor als je er niet bent
(en dat is dikwijls).”
― Hanny Michaelis, Verzamelde gedichten

“Bekentenis

Al te gewillig liet ik mij verleiden
tot dit bekoorlijk maar gevaarlijk spel.
Ik was te roekeloos, ik weet het wel:
ik ben immers de zwakste van ons beiden.

Maar het besprong me, onverhoeds en snel.
Er bleef geen tijd meer om het te vermijden.
Nu kan en wil ik me niet meer bevrijden:
de pijl trof doel, verraderlijk en fel.

Het is te laat, er valt niet meer te kiezen.
Te laat – en in een plotselinge schrik
voel ik – één tel – mijn hart, mijn bloed bevriezen.

Want vroeg of laat, eens komt het ogenblik
dat een van ons dit spel moet gaan verliezen
door te bezwijken voor de ander. – Ik.”
― Hanny Michaelis, Verzamelde gedichten

“Onwillekeurig, bijna
zonder het te merken
heb ik je ingelijfd
bij de muziek die je niet raakt,
bij de taal die je niet spreekt
en niet verstaat, bij mij
van wie je niet houdt.”
― Hanny Michaelis, Verzamelde gedichten

“Begoochelende onzekerheid,
broedplaats van sprookjesachtig
misverstand, oogverblindend
onkruid van de twijfel
waaraan de hoop zich vastklampt
tot de dood erop volgt.”
― Hanny Michaelis, Verzamelde gedichten

“Aan het eind van de middag
begint het uit een lucht
waar in plooien van grijs fluweel
nog warmte en zonlicht hangen
ongemerkt te regenen. Bliksemsnel
draait de wind, valt koud
de kamer binnen. Ik sta op
om het raam dicht te doen.
De wegen van lagedrukgebieden
zijn ondoorgrondelijk
als die van het lot.”
― Hanny Michaelis, Verzamelde gedichten

“Zolang er mensen zijn
blijft er oorlog.
Daar zijn we het over eens
bij de warme kachel behaaglijk
nippend van onze cognac.
Een spotgoedkoop alibi
voor afzijdigheid, inderdaad.
Helaas waterdicht.”
― Hanny Michaelis, Verzamelde gedichten

“Hoe het geweest zou zijn
als ik je niet kende, hoogstens
van horen zeggen of gezicht –
gemakkelijker, neem ik aan:
niet telkens die wespeprikken
van angst en twijfel. Maar ook
geen eilandjes van tropisch welbehagen
in een poolzee van displezier.”
― Hanny Michaelis, Verzamelde gedichten

“Onzichtbaar
kom je mij tegemoet
op mijn moeizame tocht
door het maanlandschap
van de tijd.

Onhoorbaar
dringt je stem door
tot mijn geheimste
luisterpost.

Jij die al mijn wegen kent,
die mij ontcijferd en gelezen hebt,
blijf bij mij
onzichtbaar, onhoorbaar
en leid mij over de drempel
van de dood.”
― Hanny Michaelis, Verzamelde gedichten

“La cathédrale engloutie
Debussy

Echo's ontwaken donker en gedempt
als klokgelui uit lang verzonken steden.
Uit diepten, raadselig en onbestemd,
doemen de schimmen op van het verleden.

De dromen die ik nooit ten einde droomde,
en de contouren van een oud verhaal
voegden zich samen tot een cathedraal
die langzaam oprijst uit het overstroomde
gebied Vergetelheid, omschenen door
het bleke licht van de herinnering,
een liefelijke, bovenaardse gloor:
de glimlach van wat eens verloren ging...

O Tijd, meedogenloze metronoom!
Terwijl de laatste tonen traag weerklinken,
zie ik het beeld dat oprees als een droom,
opnieuw en onherroepelijk verzinken.”
― Hanny Michaelis, Verzamelde gedichten